Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 26 października 2006 r. - Roquette Frres przeciwko Ministre de l'Agriculture, de l'Alimentation, de la Pche et de la Ruralité. - Sprawa C-441/05., sygn. C-441/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 26 października 2006 r.(1)

Sprawa C‑441/05

Roquette Frčres

przeciwko

Ministre de l’Agriculture, de l’Alimentation, de La Pęche et de la Ruralité

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d’appel de Douai (Francja)]

Uprawnienie jednostki do powoływania się przed sądem krajowym na nieważność rozporządzeń wspólnotowych - Uzasadniona wątpliwość co do dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności takich rozporządzeń wniesionej przez jednostkę (art. 230 ust. 4 WE) - Wspólna organizacja rynków w sektorze cukru - Kwoty produkcyjne izoglukozy - Uwzględnienie izoglukozy wyprodukowanej jako półprodukt do wytwarzania innych produktów przeznaczonych do sprzedaży

I -    Wprowadzenie

1.        Centralnym punktem tego postępowania w sprawie wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym ponownie jest kwestia ochrony prawnej jednostki przed rozporządzeniami wspólnotowymi.

2.        Podczas gdy Trybunał wskazał ostatnio wyraźnie, zwłaszcza w sprawach Unión de Pequeńos Agricultores przeciwko Radzie(2) i Komisja przeciwko Jégo‑Quéré(3), pod jakimi warunkami jednostka może wnieść skargę na mocy art. 230 ust. 4 WE o stwierdzenie nieważności wspólnotowego rozporządzenia bezpośrednio przed sądem wspólnotowym(4), powstaje kwestia ochrony prawnej w niniejszej sprawie z innego punktu widzenia: w jakich okolicznościach jednostka może powołać się przed sądem krajowym na niezgodność z prawem rozporządzenia wspólnotowego, którego nie podważyła wcześniej bezpośrednio przed sądem wspólnotowym?

        Tłem dla tego postępowania jest obowiązujący we Wspólnocie od końca lat 70-tych system kwot produkcji izoglukozy. W sporze przed sądem krajowym francuska firma Roquette Frčres() kwestionuje przed sądami francuskimi przyznane jej przez władze krajowe kwoty produkcji izoglukozy. Jako uzasadnienie Roquette Frčres wskazuje, że na płaszczyźnie wspólnotowej dopuszczalne ilości podstawowe izoglukozy dla Francji metropolitalnej() zostały źle obliczone, ponieważ nie została wzięta pod uwagę izoglukoza wyprodukowana tam jako półprodukt do wytwarzania innych produktów przeznaczonych do sprzedaży.