Opinia rzecznika generalnego Poiares Maduro przedstawiona w dniu 16 listopada 2006 r. - Groupe Danone przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa C-3/06 P., sygn. C-3/06 P
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
M. POIARESA MADURA
przedstawiona w dniu 16 listopada 2006 r.(1)
Sprawa C‑3/06 P
Groupe Danone
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Odwołanie - Konkurencja - Grzywny - Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 17 - Powrót do naruszenia - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien - Artykuł 229 WE - Artykuł 17 rozporządzenia Rady nr 17 - Nieograniczone prawo orzekania - Zasada non ultra petita - Prawo do obrony
1. Niniejsze odwołanie wniesione przez Groupe Danone (zwaną dalej „wnoszącą odwołanie”) skierowane jest przeciwko wyrokowi Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2005 r. wydanemu w sprawie T‑38/02 Groupe Danone przeciwko Komisji (zwanemu dalej „zaskarżonym wyrokiem”).(2) Przedmiotem tej sprawy było żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2003/569/WE z dnia 5 grudnia 2001 r. (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”),(3) nakładającej na wnoszącą odwołanie grzywnę za uczestnictwo w kartelu na belgijskim rynku piwa. Sąd Pierwszej Instancji w istocie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, zmniejszył natomiast wysokość nałożonej grzywny. W niniejszym postępowaniu, które dotyczy jedynie sposobu ustalania wysokości grzywny, wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd Pierwszej Instancji popełnił błędy co do prawa, opierając się na błędnej wykładni pojęcia powrotu do naruszenia oraz przekroczył swe kompetencje, modyfikując metodę obliczania grzywien stosowaną przez Komisję.
I - Okoliczności wniesienia odwołania
A - Ramy prawne
2. W okresie właściwym dla okoliczności faktycznych sprawy zagadnienie wykonania art. 81 WE i 82 WE, w tym także kwestia grzywien, jakie Komisja może nałożyć w przypadku stwierdzenia naruszenia, było regulowane przepisami rozporządzenia Rady nr 17.(4)
3. Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 stanowi:
„Komisja może nałożyć, w drodze decyzji, na przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw kary pieniężne w wysokości 1000 - 1 000 000 jednostek rozliczeniowych albo ponad tę kwotę do dziesięciu procent wartości osiągniętego w poprzednim roku gospodarczym obrotu każdego z przedsiębiorstw uczestniczących w naruszeniu, jeśli umyślnie lub przez niedbalstwo: