Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 lipca 2006 r. - Gérald De Cuyper przeciwko Office national de l'emploi. - Sprawa C-406/04., sygn. C-406/04

Sprawa C‑406/04

Gérald De Cuyper

przeciwko

Office national de l'emploi

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez

tribunal du travail de Bruxelles)

Swobodne przemieszczanie się i pobyt na terytorium Unii Europejskiej - Zasiłek dla bezrobotnych - Wymóg faktycznego zamieszkiwania na terytorium krajowym

Streszczenie wyroku

1.        Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Przepisy wspólnotowe -Przedmiotowy zakres stosowania - Świadczenia należące do zakresu stosowania rozporządzenia nr 1408/71 i świadczenia z niego wyłączone

(rozporządzenie Rady nr 1408/71)

2.        Obywatelstwo Unii Europejskiej - Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich - Przywileje socjalne

(art. 18 WE)

1.        Świadczenie można uznać za świadczenie zabezpieczenia społecznego, o ile przyznawane jest uprawnionym w oderwaniu od jakiejkolwiek indywidualnej i uznaniowej oceny ich osobistych potrzeb i na podstawie prawnie określonej sytuacji oraz jeżeli odnosi się ono do jednego z ryzyk enumeratywnie wyliczonych w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 1408/71.

W związku z tym świadczenie dla bezrobotnych, którzy ukończyli 50 lat, którego przyznanie nie ma charakteru uznaniowego i które ma za zadanie objęcie ryzyka związanego z niezależną od woli pracownika utratą zatrudnienia przy zachowaniu przez uprawnionego zdolności do pracy, a uprawnieni do niego muszą spełnić takie same warunki jak inni pracownicy ubiegający się o zasiłek dla bezrobotnych, winno być uznane za zasiłek dla bezrobotnych, do którego ma zastosowanie rozporządzenie nr 1408/71, nawet jeżeli wskutek unormowania krajowego uprawniony zwolniony jest z obowiązku zarejestrowania się jako poszukujący pracy.

(por. pkt 22, 29, 34)

        Swoboda przemieszczania się i pobytu gwarantowana każdemu obywatelowi Unii Europejskiej przez art. 18 WE nie stanowi przeszkody w narzuceniu bezrobotnemu, który ukończył 50 lat, zwolnionemu z obowiązku wykazania gotowości do podjęcia pracy, wymogu posiadania miejsca zamieszkania jako przesłanki utrzymania jego uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych. O ile środek taki stanowi ograniczenie wolności gwarantowanych przez art. 18 WE każdemu obywatelowi Unii Europejskiej, uzasadnia go konieczność kontroli sytuacji zawodowej i rodzinnej bezrobotnych. W istocie wymóg taki pozwala służbom kontrolnym władz krajowych sprawdzić, czy sytuacja uprawnionego do zasiłku dla bezrobotnych nie uległa zmianom wpływającym na przyznane świadczenie. Sytuacja taka jest zatem uzasadniona obiektywnymi przesłankami interesu ogólnego niezwiązanymi z obywatelstwem osób, których dotyczą. Mniej restrykcyjne środki, jak np. przedkładanie dokumentów lub zaświadczeń, pozbawiłyby kontrolę elementu zaskoczenia i uczyniłoby ją mniej skuteczną, co powoduje, że środek, o którym mowa, jest zdatny do osiągnięcia zamierzonego celu i nie wykracza poza to, co jest konieczne do jego osiągnięcia.