Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 września 2006 r. - Laserdisken ApS przeciwko Kulturministeriet. - Sprawa C-479/04., sygn. C-479/04

Sprawa C‑479/04

Laserdisken ApS

przeciwko

Kulturministeriet

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Řstre Landsret)

Dyrektywa 2001/29/WE - Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym - Artykuł 4 - Prawo do rozpowszechniania - Uregulowanie instytucji wyczerpania prawa - Podstawa prawna - Umowy międzynarodowe - Polityka konkurencji - Zasada proporcjonalności - Swoboda wyrażania opinii - Zasada równego traktowania - Artykuły 151 WE i 153 WE

Streszczenie wyroku

1.        Zbliżanie ustawodawstw - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29 - Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym - Prawo do rozpowszechniania

(dyrektywa 2001/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 2)

2.        Akty instytucji - Wybór podstawy prawnej - Kryteria - Akt dotyczący harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym

(art. 47 ust. 2 WE, art. 55 WE i 95 WE; dyrektywa 2001/29 Parlamentu Europejskiego i Rady )

3.        Zbliżanie ustawodawstw - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29 - Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym - Prawo do rozpowszechniania

(dyrektywa 2001/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 2)

1.        Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że sprzeczne z art. 4 ust. 2 dyrektywy 2001/29 są uregulowania krajowe, w których przewidziano wyczerpanie prawa do rozpowszechniania w sytuacji wprowadzenia do obrotu oryginału lub kopii utworu przez uprawnionego lub za jego zgodą poza terytorium Wspólnoty.

W istocie, z wyraźnego brzmienia art. 4 ust. 2 dyrektywy 2001/29, czytanego w świetle jej motywu dwudziestego ósmego, wynika, iż przepis ten nie pozostawia państwom członkowskim swobody ustanowienia innej zasady wyczerpania niż zasada wyczerpania wspólnotowego. Wniosek taki znajduje potwierdzenie w treści art. 5 tejże dyrektywy, który upoważnia państwa członkowskie do ustanowienia wyjątków lub ograniczeń dotyczących prawa do zwielokrotniania, prawa do publicznego udostępniania utworów, prawa podawania do publicznej wiadomości innych przedmiotów objętych ochroną oraz prawa do rozpowszechniania. Z żadnego z przepisów tego artykułu nie wynika, by dozwolone wyjątki lub ograniczenia mogły dotyczyć zasady wyczerpania, o której mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy 2001/29, i by państwa członkowskie mogły w związku z tym odstąpić od tej zasady.