Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 października 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii. - Sprawa C-378/03., sygn. C-378/03

Sprawa C‑378/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Belgii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środki własne Wspólnoty - Płatność ratalna dłużnika - Odzyskanie

Streszczenie wyroku

1.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Przedmiot sporu - Określenie w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi

(art. 226 WE)

2.        Środki własne Wspólnot Europejskich - Ustalenie i udostępnienie przez państwa członkowskie

(rozporządzenie Rady nr 1150/2000, art. 6 ust. 3 lit. a) i b) i art. 10)

3.        Środki własne Wspólnot Europejskich - Ustalenie i udostępnienie przez państwa członkowskie

(rozporządzenie Rady nr 1150/2000, art. 10 i 11)

1.        W ramach postępowania w przedmiocie stwierdzenia uchybienia o ile wnioski zawarte w skardze nie mogą co do zasady zostać rozszerzone ponad uchybienia zarzucane w wezwaniu do usunięcia uchybienia i w sentencji uzasadnionej opinii, o tyle jednak w przypadku zmiany prawa wspólnotowego w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi dopuszczalna jest skarga Komisji o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom, które wynikają z pierwotnej wersji aktu prawa wspólnotowego, następnie zmienionego lub uchylonego, i które zostały utrzymane w nowych przepisach. Z drugiej strony przedmiot sporu nie może zostać rozszerzony o zobowiązania wynikające z nowych przepisów, które nie mają odpowiedników w pierwotnej wersji danego aktu prawa, co stanowiłoby istotne naruszenie prawidłowości postępowania o stwierdzenie uchybienia.

(por. pkt 21)

        Jeżeli zaistnieją przesłanki dające możliwość dokonania wstępnego zapisu kwoty długu celnego na odrębnym rachunku przewidzianym w art. 6 ust. 3 lit. b) rozporządzenia nr 1150/2000 wykonującego decyzję 94/728 w sprawie systemu środków własnych Wspólnot między innymi dla tytułów, które nie zostały jeszcze uzyskane (rachunek B), należy udostępnić Komisji środki własne w terminie ustanowionym w art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 1150/2000, który jest liczony od chwili ich „odzyskania”, a nie od chwili ustalenia tytułów dochodowych, tak jak w przypadku kwot, które należy zapisać na rachunku A. Zatem nałożenie na władze celne obowiązku przesunięcia na rachunek A kwoty płatności ratalnych wypłaconej celem rozliczenia długu celnego, który został prawidłowo zapisany na rachunku B, skutkowałoby paradoksalnie tym, że w stosunku do tych kwot obowiązywałby termin udostępnienia tytułów dochodowych zapisanych na rachunku A, co skutkowałoby w oczywisty sposób opóźnionym przeniesieniem na rachunek Komisji wszystkich kwot pobranych po upływie tego terminu, biegnącego od daty ustalenia długu celnego, mimo że te same kwoty można było prawidłowo zapisać na rachunku B jeszcze przed ich pobraniem przez władze celne.