Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 listopada 2006 r. - Fabien Nemec przeciwko Caisse régionale d'assurance maladie du Nord-Est. - Sprawa C-205/05., sygn. C-205/05

Sprawa C‑205/05

Fabien Nemec

przeciwko

Caisse régionale d’assurance maladie du Nord‑Est

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal des affaires de sécurité sociale de Longwy)

Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Artykuł 42 WE - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 58 - Świadczenie dla pracowników narażonych na azbest - Ustalanie wysokości świadczeń pieniężnych - Odmowa uwzględnienia wynagrodzeń pobranych w innym państwie członkowskim

Streszczenie wyroku

Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Wypadki w pracy i choroby zawodowe - Ustalanie wysokości świadczeń

(art. 42 WE; rozporządzenie Rady 1408/71, art. 58 ust. 1)

Wykładni art. 58 ust. 1 rozporządzenia nr 1408/71, na którego podstawie, jeśli ustawodawstwo państwa członkowskiego przewiduje ustalanie wysokości świadczeń pieniężnych w razie choroby zawodowej na podstawie przeciętnego wynagrodzenia, to wysokość tę ustala się wyłącznie na podstawie wynagrodzenia, którego uzyskanie zostało potwierdzone, w trakcie okresów ukończonych z uwzględnieniem tego ustawodawstwa, należy dokonywać zgodnie z celem przewidzianym w art. 42 WE, który wskazuje w szczególności, że pracownicy migrujący nie mogą stracić uprawnień do świadczeń z zabezpieczenia społecznego ani otrzymywać świadczeń w niższej wysokości tylko dlatego, że korzystali z prawa do swobodnego przepływu, które przyznaje im traktat WE.

Z tego wynika, że w przypadku świadczenia w razie choroby zawodowej, którego wysokość ustala się na podstawie przeciętnych zarobków z ostatnich miesięcy działalności zarobkowej na terytorium kraju, ustalenie wysokości przeciętnego wynagrodzenia pracownika migrującego powinno dokonywać się, uwzględniając wynagrodzenie, jakie zainteresowany racjonalnie mógłby pobierać, biorąc pod uwagę przebieg jego kariery zawodowej, gdyby kontynuował swoją działalność zawodową w rozpatrywanym państwie członkowskim, na którego terytorium znajduje się instytucja właściwa.