Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 3 marca 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii. - Sprawa C-221/03., sygn. C-221/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L.A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 3 marca 2005 r.(1)

Sprawa C‑221/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Belgii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Niepełna transpozycja dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego - Brak definicji wód zanieczyszczonych lub wód, które mogą być zanieczyszczone, jak również nieprawidłowe i niedostateczne wyznaczenie stref zagrożenia

I -    Wprowadzenie

1.     W niniejszym postępowaniu, wszczętym na podstawie art. 226 WE, Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że nie ustanawiając odpowiednich przepisów celem dokonania pełnej transpozycji i prawidłowego wykonania art. 3 ust. 1 i 2, jak również art. 4, 5 oraz 10 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (zwanej dalej „dyrektywą w sprawie azotanów”)(2) w przypadku Région flamande (regionu flamandzkiego) i art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 5 tej dyrektywy w przypadku Région wallonne (regionu walońskiego), Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy. Skarga Komisji zmierza do stwierdzenia, że do dnia dzisiejszego Królestwo Belgii nie zastosowało się do dyrektywy w sprawie azotanów i nie stosuje jej we właściwy sposób.

II - Ramy prawne

A -    Odpowiednie przepisy dyrektywy w sprawie azotanów

2.     Celem tej dyrektywy jest zmniejszenie zanieczyszczenia wody spowodowanego lub wywołanego przez azotany pochodzące ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu tego rodzaju (art. 1). Przez zanieczyszczenie rozumie się zrzucanie przez ludzi, bezpośrednio lub pośrednio, związków azotu pochodzących ze źródeł rolniczych do środowiska wodnego, czego skutkiem może być zagrożenie zdrowia ludzkiego, szkody w zasobach żywych i ekosystemach wodnych, pogorszenie walorów rekreacyjnych lub zakłócenia innych sposobów wykorzystania wody [art. 2 lit. j)].