Opinia rzecznika generalnego Léger przedstawiona w dniu 10 marca 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii. - Sprawa C-287/03., sygn. C-287/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PHILIPPE’A LÉGERA

przedstawiona w dniu 10 marca 2005 r.(1)

Sprawa C‑287/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Belgii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swoboda świadczenia usług - Programy lojalnościowe dla konsumentów - Stosowanie prawa krajowego - Ciężar przedstawienia dowodu uchybienia spoczywający na Komisji

1.     W prawie belgijskim wiązane oferty dotyczące produktów lub usług są w zasadzie zakazane. Wyjątek od tego zakazu stanowią przypadki, gdy łącznie z zakupem podstawowego produktu lub usługi podstawowej oferowane są nieodpłatnie tytuły uprawniające, przy dokonaniu większej liczby zakupów, do nieodpłatnej oferty lub obniżki ceny, pod warunkiem że korzyść taka dotyczy podobnego produktu lub podobnej usługi i że zostanie przyznana przez tego samego sprzedawcę.

2.     W ramach niniejszej skargi Komisja Wspólnot Europejskich wnosi o stwierdzenie przez Trybunał, iż Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 49 WE, stosując w sposób dyskryminujący i nieproporcjonalny warunki „podobieństwa” i „jednego sprzedawcy”, jako przesłanki wstępne dla prowadzenia w tym państwie członkowskim programu lojalnościowego dla konsumentów.

3.     Sprawa ta dotyczy dziedziny promocji sprzedaży, która była już przedmiotem prac na poziomie wspólnotowym, jakkolwiek do chwili obecnej prawodawca wspólnotowy nie przyjął jeszcze żadnych uregulowań(2).

4.     Niniejsza skarga pozwoli mi w szczególności określić, jakie wymogi nakłada moim zdaniem zasada, zgodnie z którą w ramach postępowania wszczętego na podstawie art. 226 WE na Komisji spoczywa ciężar dostarczenia dowodu uchybienia przez państwo członkowskie jego zobowiązaniom wspólnotowym.

I -    Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

5.     Zgodnie z art. 49 akapit pierwszy WE:

„W ramach poniższych postanowień ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Wspólnoty są zakazane w odniesieniu do obywateli państw członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w państwie Wspólnoty innym niż państwo odbiorcy świadczenia”.