Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego Jacobs przedstawiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. - Trapeza tis Ellados AE przeciwko Banque Artesia. - Sprawa C-329/03., sygn. C-329/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

F. G. JACOBSA

przedstawiona w dniu 14 kwietnia 2005 r.(1)

Sprawa C‑329/03

Trapeza tis Ellados AE

przeciwko

Banque Arteria






1.     Jak powiedział były minister skarbu USA Andrew Mellon, „gentlemen prefer bonds”(2). Jednakże Bank Grecji nie ma takich preferencji, czy też nie miał ich w 1982 r.: nabycie obligacji z zamiennych rachunków prowadzonych w drachmach wymagało specjalnego zezwolenia. W niniejszej sprawie Trybunał jest zasadniczo zapytywany, czy wymóg ten był sprzeczny z pierwszą dyrektywą kapitałową(3). Odpowiedź na to pytanie zależy od właściwej klasyfikacji przedmiotowych obligacji do celów tej dyrektywy.

 Prawo wspólnotowe

2.     Pierwsza dyrektywa kapitałowa została przyjęta w dniu 11 maja 1960 r. Grecja była zobowiązana do transpozycji tej dyrektywy do dnia 1 stycznia 1981 r., daty jej przystąpienia.

3.     Jedyny motyw w preambule do dyrektywy stanowi:

„Mając na uwadze, iż realizacja celów Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą wymaga możliwie największej swobody przepływu kapitału pomiędzy państwami członkowskimi, a zatem najszerszej i najszybszej liberalizacji przepływów kapitału”. [tłumaczenie nieoficjalne]

4.     Artykuł 2 ust. 1 nakładał na państwa członkowskie obowiązek udzielenia ogólnego zezwolenia na przepływy kapitału określone w wykazie B załącznika I. Artykuł 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1 miały w dużej mierze ten sam skutek w odniesieniu do innych transakcji określonych w wykazach A i C załącznika I, które nie są istotne w niniejszej sprawie.

5.     Nie było obowiązku udzielenia zgody lub zezwolenia w odniesieniu do przepływów kapitału określonych w wykazie D załącznika I. Takie przepływy podlegały jedynie art. 4 dyrektywy, który zobowiązywał Komitet Walutowy do zbadania co najmniej raz w roku ograniczeń stosowanych do wszystkich przepływów kapitału wymienionych w załączniku I i do złożenia sprawozdania Komisji w odniesieniu do ograniczeń, które mogłyby zostać zniesione, oraz art. 7, który zobowiązywał państwa członkowskie do powiadomienia Komisji o przepisach regulujących przepływy kapitału.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00