Opinia rzecznika generalnego Tizzano przedstawiona w dniu 30 czerwca 2005 r. - Werner Mangold przeciwko Rüdiger Helm. - Sprawa C-144/04., sygn. C-144/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
ANTONIA TIZZANA

przedstawiona w dniu 30 czerwca 2005 r.(1)

Sprawa C‑144/04

Werner Mangold

przeciwko

Rüdigerowi Helmowi

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht München (Niemcy)]

Dyrektywa 1999/70/WE - Umowy o pracę na czas określony - Granice - Klauzula nieregresji - Dyrektywa 2000/78/WE - Zakaz dyskryminacji ze względu na wiek - Przepis krajowy zezwalający na zawieranie umów na czas określony z pracownikami starszymi - Brak ograniczeń - Zgodność - Dyrektywy - Termin do dokonania transpozycji, który jeszcze nie upłynął - Skutki bezpośrednie horyzontalne - Obowiązek zgodnej wykładni

1.     Postanowieniem z dnia 26 lutego 2004 r. Arbeitsgericht München (zwany dalej „sądem pracy”) przedłożył Trybunałowi w trybie art. 234 WE trzy pytania prejudycjalne dotyczące wykładni dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC)(2) oraz dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy(3) (zwanych dalej „dyrektywą 1999/70” i „dyrektywą 2000/78” lub zbiorczo „dyrektywami”).

2.     Sąd krajowy pragnie w istocie ustalić, czy - w kontekście sporu między osobami prywatnymi - przywołane powyżej dyrektywy sprzeciwiają się przepisom krajowym, które dopuszczają bez ograniczeń umowy na czas określony z pracownikami starszymi (tj. w podeszłym wieku).

I -    Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

Dyrektywa 1999/70 wykonująca porozumienie ramowe ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony

3.     Przyjąwszy, iż „umowy o pracę zawierane na czas nieokreślony są powszechną formą stosunku pracy”, uznając przy tym jednak, że umowy na czas określony mogą „w niektórych gałęziach, zawodach i pracach […] odpowiadać jednocześnie tak pracodawcom, jak i pracownikom” (uwagi ogólne, pkt 6 i 8), w dniu 18 marca 1999 r. związki zawodowe na poziomie wspólnotowym (ETUC, UNICE i CEEP) zawarły Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony (zwane dalej „porozumieniem ramowym”), które następnie zostało wykonane w rozumieniu art. 139 ust. 2 WE mocą dyrektywy 1999/70.