Opinia rzecznika generalnego Ruiz-Jarabo Colomer przedstawiona w dniu 12 lipca 2005 r. - Abdelkader Dellas i inni przeciwko Premier ministre i Ministre des Affaires sociales, du Travail et de la Solidarité. - Sprawa C-14/04., sygn. C-14/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

DÁMASA RUIZA‑JARABA COLOMERA

przedstawiona w dniu 12 lipca 2005 r.(1)

Sprawa C‑14/04

Abdelkader Dellas

Confédération générale du travail

Fédération nationale des syndicats des services de santé et des services sociaux CFDT

Fédération nationale de l’action sociale Force ouvričre

przeciwko

Secrétariat général du gouvernement

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywa 93/104/WE - Pojęcie „czasu pracy”- System równoważnego czasu pracy

I -    Wprowadzenie

1.     Do francuskiej Conseil d’État (rady państwa) wniesiono pewną liczbę skarg skierowanych przeciwko dekretowi ustanawiającemu, dla obliczania efektywnego czasu pracy pracowników niektórych placówek socjalnych i medyczno‑socjalnych, równoważny czas pracy względem czasu, który spędzają oni w swoim miejscu pracy.

2.     Problem stanowi rozstrzygnięcie, czy system ten, który jest oparty na krajowym kodeksie pracy, jest zgodny z dyrektywą Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy(2).

3.     Kwestię tę komplikuje fakt, że Republika Francuska, po przetransponowaniu dyrektywy do swojego prawa krajowego, przyjęła korzystniejsze środki dla pracowników, których może dotyczyć orzeczenie w niniejszej sprawie.

II - Ramy prawne

A -    Uregulowania wspólnotowe

1.     Okoliczności poprzedzające powstanie sporu

4.     W państwach europejskich od dziesięcioleci istnieje tendencja, wspierana korzystnym kontekstem międzynarodowym(3), do obniżania czasu pracy. Tendencja ta ma wpływ na rynek pracy, a w konsekwencji na podstawowe wolności z nim związane.

5.     Jednak dopiero w latach siedemdziesiątych pojawiły się pierwsze inicjatywy na poziomie Wspólnoty Europejskiej działającej za pośrednictwem Rady: zalecenie 75/457/EWG z dnia 22 lipca 1975 r.() wzywające państwa członkowskie do przyjęcia czterdziestogodzinnego tygodnia pracy i urlopu rocznego w wymiarze czterech tygodni, oraz rezolucja z dnia 18 grudnia 1979 r., dotycząca organizacji czasu pracy(), która zobowiązywała państwa członkowskie do ograniczenia systematycznego uciekania się do godzin nadliczbowych, do zmniejszenia rocznego okresu czasu pracy oraz do wprowadzenia większej elastyczności. Propozycja drugiego zalecenia w tej dziedzinie została przygotowana w dniu 23 września 1983 r.(), ale zalecenie to pozostało martwym pismem z powodu kontrowersyjnego charakteru poruszonych tematów w okresie kryzysu polityki społecznej().