Opinia rzecznika generalnego Stix-Hackl przedstawiona w dniu 13 września 2005 r. - Europejski Bank Centralny przeciwko Republice Federalnej Niemiec. - Sprawa C-220/03., sygn. C-220/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

CHRISTINE STIX-HACKL

przedstawiona w dniu 13 września 2005 r.(1)

Sprawa C‑220/03

Europejski Bank Centralny

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich - Porozumienie w sprawie siedziby Europejskiego Banku Centralnego - Nieruchomości najmowane przez EBC - Podatki pośrednie

I -    Wprowadzenie

1.     Przedłożony Trybunałowi do rozstrzygnięcia spór dotyczy zakresu zwolnienia Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „EBC”) z podatków pośrednich w państwie siedziby, to jest Republice Federalnej Niemiec. Spór dotyczy w szczególności zakresu właściwości Trybunału oraz tego, czy zwrotowi podlega także podatek obrotowy, który nie został odrębnie zafakturowany.

II - Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

1.      Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego

2.     Artykuł 35.4 protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „statutem ESBC”) brzmi następująco:

„Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania na mocy klauzuli arbitrażowej umieszczonej w umowie prawa publicznego lub prywatnego, zawartej przez Europejski Bank Centralny lub w jego imieniu”.

2.      Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich

3.     Artykuł 3 ust. 2 protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich(2) (zwanego dalej „protokołem”) stanowi:

„Rządy państw członkowskich wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, podejmują stosowne środki w celu umorzenia lub zwrotu kwoty podatków pośrednich lub podatków z tytułu sprzedaży wliczonych w cenę mienia ruchomego i nieruchomego, w przypadku gdy Wspólnoty dokonują, do celów użytku służbowego, poważnych zakupów, których cena zawiera tego typu podatki. Jednakże stosowanie tych postanowień nie może spowodować zakłócenia konkurencji w obrębie Wspólnoty. […]”.