Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 marca 2005. - Andrew Owusu przeciwko N. B. Jacksonowi, działającemu pod nazwą handlową "Villa Holidays Bal-Inn Villas", oraz inne. - Sprawa C-281/02., sygn. C-281/02

Sprawa C‑281/02

Andrew Owusu

przeciwko

N. B. Jacksonowi, działającemu pod nazwą handlową „Villa Holidays Bal‑Inn Villas” i in.

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) Civil Division]

Konwencja brukselska - Zakres terytorialnego zastosowania konwencji brukselskiej - Artykuł 2 - Jurysdykcja - Wypadek zaistniały w państwie trzecim - Szkoda na osobie - Wytoczenie powództwa w umawiającym się państwie przeciwko osobie zamieszkałej w tym państwie oraz innym pozwanym mającym siedziby w państwach trzecich - Wyjątek oparty na doktrynie forum non conveniens - Niezgodność z konwencją brukselską

Opinia rzecznika generalnego P. Légera przedstawiona w dniu 14 grudnia 2004 r.  I‑0000

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 marca 2005 r.  I‑0000

Streszczenie wyroku

1.     Konwencja o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych - Jurysdykcja - Spór pomiędzy stronami, które mają miejsce zamieszkania na terytorium tego samego umawiającego się państwa mającego pewne związki z państwem trzecim - Zastosowanie art. 2 konwencji

(konwencja brukselska z dnia 27 września 1968 r., art. 2)

2.     Konwencja o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych - Jurysdykcja - Jurysdykcja sądu umawiającego się państwa w oparciu o art. 2 konwencji - Wyłączenie jurysdykcji wynikające z wyjątku opartego na teorii forum non conveniens - Niedopuszczalność

(konwencja brukselska z dnia 27 września 1968 r., art. 2)

1.     Artykuł 2 Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych w brzmieniu zmienionym Konwencją z dnia 9 października 1978 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Konwencją z dnia 25 października 1982 r. w sprawie przystąpienia Republiki Greckiej oraz Konwencją z dnia 26 maja 1989 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej stosuje się w ramach sporu pomiędzy stronami, które mają miejsce zamieszkania na terytorium tego samego umawiającego się państwa przed sądami tego państwa, który to spór ma pewne związki z państwem trzecim, ale nie z innym umawiającym się państwem oraz w podobnej sytuacji dotyczącej stosunków pomiędzy sądami jednego umawiającego się państwa a sądami jednego państwa trzeciego, a nie stosunków pomiędzy sądami kilku umawiających się państw.