Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 29 stycznia 2004 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów. - Sprawa C-350/02., sygn. C-350/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 29 stycznia 2004 r. (1)

Sprawa C-350/02

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Niderlandów

Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Uzasadniona opinia - Konieczność szczegółowego przedstawienia zarzutów - Telekomunikacja - Dyrektywa 97/66/WE - Ochrona prywatności - Przetwarzanie danych osobowych

I -    Wprowadzenie

1.        Komisja wniosła niniejszą skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom przeciwko Królestwu Niderlandów, ponieważ, zdaniem Komisji, Niderlandy nie dokonały w przewidzianym czasie pełnej i prawidłowej transpozycji do prawa krajowego przepisów art. 6 i 9 dyrektywy 97/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze telekomunikacyjnym (2) (zwanej dalej „dyrektywą” lub „dyrektywą 97/66”). Zdaniem Niderlandów, skarga jest częściowo niedopuszczalna, częściowo nieuzasadniona, aczkolwiek nie kwestionują zarzutu niewyczerpującej transpozycji.

II - Stan faktyczny i postępowanie poprzedzające wniesienie skargi

2.        Artykuł 15 dyrektywy 97/66 zobowiązuje Państwa Członkowskie do wydania właściwych przepisów do dnia 24 października 1998 r. wymaganych do jej transpozycji.

3.        W dniu 19 października 1998 r. Niderlandy wydały ustawę o telekomunikacji (zwaną dalej „ustawą telekomunikacyjną” lub „ustawą”), którą zgłosiły Komisji pismem z dnia 7 stycznia 1999 r. jako transpozycję dyrektywy. Artykuł 11.5 ustawy stanowi transpozycję art. 6 dyrektywy.

        Po zbadaniu niderlandzkiej ustawy telekomunikacyjnej Komisja doszła do wniosku, iż ustawa ta nie dokonuje transpozycji art. 6, 9, 11 i 12 dyrektywy w sposób właściwy. W związku z tym wystosowała ona w dniu 6 listopada 2000 r. wezwanie do usunięcia uchybienia, w którym wskazała (między innymi) w pkt 3.1 na niewystarczającą transpozycję art. 6 dyrektywy oraz w pkt 3.2 na brak transpozycji art. 9 lit. a) dyrektywy.