Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 10 czerwca 2004 r. - Epikouriko kefalaio przeciwko Ypourgos Anaptyxis. - Sprawa C-28/03., sygn. C-28/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L. A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 10 czerwca 2004 r. (1)

Sprawa C-28/03

Epikouriko Kefalaio

przeciwko

Ypourgos Anaptyxis

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias(Grecja)]

Wykładnia przepisów art. 15 i 16 pierwszej dyrektywy Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz wykładnia przepisów art. 17 i 18 pierwszej dyrektywy Rady 79/267/EWG z dnia 5 marca 1979 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich na życie - Pierwszeństwo przyznawane przez przepisy krajowe, w odniesieniu do funduszu gwarancyjnego, wierzytelnościom z tytułu wynagrodzenia za pracę - Zgodność

I -    Wprowadzenie

1.        W niniejszej sprawie Symvoulio tis Epikrateias (grecka rada stanu) zwróciła się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym o zgodność ze wspólnotowymi dyrektywami ubezpieczeniowymi (2) przepisów krajowych przewidujących preferencyjne traktowanie roszczeń pracowników wobec zakładu ubezpieczeń znajdującego się w stanie niewypłacalności w stosunku do roszczeń osób ubezpieczonych w tym zakładzie. Mimo że kwestia ta była przedmiotem regulacji w odrębnej dyrektywie w 2001 r. (3), najwyraźniej nie była ona brana pod uwagę przez sąd, który zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym, prawdopodobnie dlatego, iż zdarzenia będące podstawą sprawy w postępowaniu głównym poprzedzały przyjęcie tej dyrektywy.

II - Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

        Rynek wewnętrzny usług ubezpieczeniowych był tworzony stopniowo, przez trzy generacje dyrektyw dotyczących, z jednej strony, ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie, a z drugiej strony, ubezpieczeń na życie. Regulacja obu tych dziedzin ubezpieczeń opiera się na tych samych podstawowych zasadach. Pierwszą jest zasada jednolitego zezwolenia, na którą składają się dwa aspekty: 1) świadczenie usług ubezpieczeniowych na rynku wewnętrznym uzależnione jest od uzyskania zezwolenia Państwa Członkowskiego, 2) zezwolenie takie jest wystarczające do świadczenia usług ubezpieczeniowych na całym obszarze Wspólnoty. Drugą zasadą jest zasada kontroli kraju pochodzenia, która oznacza, że każdy podmiot świadczący usługi ubezpieczeniowe poddawany jest nadzorowi tylko tego Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się jego główna siedziba.