Opinia rzecznika generalnego Jacobs przedstawiona w dniu 23 września 2004 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko CEVA Santé Animale SA i Pfizer Enterprises S rl. - Sprawa C-198/03 P., sygn. C-198/03 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

F. G. JACOBSA

przedstawiona w dniu 23 września 2004 r.(1)

Sprawa C‑198/03 P

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

CEVA Santé Animale SA i Pfizer Entreprises SARL

1.     W niniejszej sprawie Komisja odwołuje się od wyroku Sądu Pierwszej Instancji(2), w którym orzeczono, że zgodnie z art. 288 WE, Wspólnota ponosi zasadniczo odpowiedzialność za opóźnienie, z jakim Komisja umieściła progesteron (naturalny hormon steroidowy) na liście substancji - dla których nie musi być określany maksymalny limit pozostałości - jaka miała zostać sporządzona zgodnie z przepisami dotyczącymi weterynaryjnych produktów leczniczych.

 Właściwe przepisy obowiązujące w chwili wszczęcia postępowania

 Komitety naukowe i inne odpowiednie organy

2.     Przepisy oraz pisma procesowe stron postępowania odwołują się do następujących komitetów i innych organów o charakterze naukowym.

3.     Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych (Committee for Veterinary Medicinal Products, zwany dalej „CVMP”) został powołany na mocy art. 16 dyrektywy 81/851/EWG(3) w celu ułatwienia przyjmowania wspólnego stanowiska przez państwa członkowskie w związku z wydawaniem pozwoleń na dopuszczenie do obrotu. Składa się on z przedstawicieli państw członkowskich oraz Komisji. Od 1995 r. CVMP stanowi część Europejskiej Agencji ds. Oceny Produktów Leczniczych.

4.     Europejska Agencja ds. Oceny Produktów Leczniczych (European Agency for the Evaluation of Medicinal Products, zwana dalej „EMEA”) została ustanowiona na mocy art. 49 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93() i ma za zadanie koordynowanie istniejących zasobów naukowych przekazanych jej do dyspozycji przez właściwe władze państw członkowskich w celu oceny i kontroli produktów leczniczych. W dalszej kolejności powierzono jej zadanie rozpatrywania wniosków o ustalenie maksymalnych limitów pozostałości().