Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 28 października 2004 r. - Viacom Outdoor Srl przeciwko Giotto Immobilier SARL. - Sprawa C-134/03., sygn. C-134/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 28 października 2004 r.(1)

Sprawa C‑134/03

Viacom Outdoor Srl

przeciwko

Giotto Immobilier SARL

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di pace di Genova-Voltri (Włochy)]

Gminne podatki od reklamy poprzez umieszczanie plakatów - Przedsiębiorstwa publiczne (art. 86 WE) - Nadużycie pozycji dominującej (art. 82 WE) - Pomoc państwa (art. 87 WE i 88 WE) - Swoboda świadczenia usług (art. 49 WE i 50 WE) - Dopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym (art. 234 WE)

I -    Wprowadzenie

1.     W niniejszej sprawie kwestionowane jest uregulowanie włoskie, zgodnie z którym gminy pobierają komunalne podatki od reklamy, ustanawiają przepisy szczególne w przedmiocie umieszczania reklam na ich terytorium (między innymi zasady dotyczące liczby i położenia będących do dyspozycji powierzchni reklamowych), a także zarządzają własną gminną służbą umieszczania plakatów. W istocie kwestionowany jest fakt, że gminy działają w charakterze przedsiębiorstwa na rynku, na którym same ustalają reguły gry.

2.     W tym kontekście Giudice di pace di Genova-Voltri (zwany dalej „sądem krajowym”) zwraca się z pytaniem o wykładnię traktatowych reguł konkurencji (art. 82 WE, 86 WE, 87 WE i 88 WE) oraz swobody świadczenia usług (art. 49 WE). Sąd krajowy zadaje te pytania Trybunałowi po raz drugi, po tym jak ten ostatni w postanowieniu z dnia 8 października 2002 r. uznał pierwszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w tej samej sprawie za (oczywiście) niedopuszczalny(2).

II - Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

3.     Ramy prawne niniejszej sprawy tworzą art. 49 WE, 50 WE, 82 WE, 86 WE, 87 WE i 88 WE.

B -    Prawo krajowe

 Wprowadzenie

4.     Z przedstawionych Trybunałowi uwag można wyciągnąć wniosek, że we włoskich gminach zamieszczanie reklam za pomocą nośników reklamowych, na przykład plakatów, jest możliwe zasadniczo na trzy różne sposoby. Po pierwsze, podmioty prywatne mogą umieszczać swoje nośniki reklamowe na urządzeniach prywatnych. Po drugie, podmioty prywatne mają możliwość wykorzystania miejsc publicznych (na przykład ulic lub ścian budynków publicznych) do zainstalowania na nich swoich (prywatnych) nośników reklamowych. Po trzecie, informacje reklamowe mogą być umieszczane na urządzeniach gminnych, na przykład powierzchniach reklamowych postawionych do dyspozycji przez gminy; w tym przypadku plakaty mogą być umieszczane albo przez same zainteresowane podmioty prywatne, albo w drodze usługi świadczonej przez służbę komunalną (zwanej dalej „komunalną służbą umieszczania plakatów”).