Opinia rzecznika generalnego Léger przedstawiona w dniu 11 grudnia 2003 r. - Gisela Gerken przeciwko Amt für Agrarstruktur Verden. - Sprawa C-295/02., sygn. C-295/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PHILIPPE’A LÉGERA

przedstawiona w dniu 11 grudnia 2003 r. (1)

Sprawa C‑295/02

Gisela Gerken

przeciwko

Amt für Agrarstruktur Verden

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Niedersächsisches Oberverwaltungsgericht (Niemcy)]

Wspólna polityka rolna - Zintegrowany system zarządzania i kontroli - Wniosek o pomoc na inwentarz żywy - Nieprawidłowości - Sankcja - Stosowanie z mocą wsteczną mniej surowych przepisów

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (2). Wystosowany został w ramach sporu dotyczącego określenia sankcji mających zastosowanie do rolników w zintegrowanym systemie zarządzania i kontroli ustanowionym przez rozporządzenia (EWG) nr 3508/92 (3) i 3887/92 (4).

2.        Postawione pytanie dotyczy stwierdzenia, czy art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 2988/95 pozwala na stosowanie z mocą wsteczną przepisów późniejszego rozporządzenia do wniosku o pomoc, który na mocy rozporządzenia nr 3887/92 powinien podlegać sankcji, ze względu na to, że to późniejsze rozporządzenie przewiduje łagodniejsze sankcje za określoną nieprawidłowość.

I -    Postępowanie przed sądem krajowym

3.        Stronami sporu przed sądem krajowym są Gisela Gerken i Amt für Agrarstruktur Verden (Niemcy) (zwany dalej „Amt”), który na terenie Republiki Federalnej Niemiec jest jednym z organów właściwych w sprawie dokonywania płatności premii dla producentów wołowiny przewidzianych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 805/68 z dnia 27 czerwca 1968 r. (5)

        W dniu 21 grudnia 1995 r. G. Gerken złożyła, na podstawie art. 4b rozporządzenia nr 805/68, wniosek o premię specjalną za dwanaście byków z pierwszej i drugiej grupy wiekowej. Wniosek ten został rozpatrzony odmownie w odniesieniu do siedmiu z dwunastu byków, ponieważ G. Gerken nie przedstawiła dowodu na to, że zwierzęta spełniały warunek wieku przewidziany w prawie wspólnotowym. Amt odmówił także wypłaty premii za pozostałe pięć byków na podstawie sankcji przewidzianych w art. 10 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 3887/92.