Postanowienie TK z dnia 23 grudnia 2008 r., sygn. Ts 7/08

188/3/B/2009

POSTANOWIENIE

z dnia 23 grudnia 2008 r.

Sygn. akt Ts 7/08

Jednym z podstawowych wymogów nałożonych przez ustawodawcę na podmiot występujący ze skargą konstytucyjną jest obowiązek wskazania, jakie konstytucyjne wolności lub prawa skarżącego, i w jaki sposób - jego zdaniem - zostały naruszone przez przepisy uczynione przedmiotem wnoszonej skargi konstytucyjnej.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Adam Jamróz,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marka Jarockiego - PKS „TYSOVIA”, w sprawie zgodności:

1) § 2 ust. 1 i 2 oraz § 14 i § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, ze zm.);

2) art. 632 pkt 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.);

z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

postanawia:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej, sporządzonej przez pełnomocnika skarżącego - Marka Jarockiego, PKS „TYSOVIA” - zakwestionowana została zgodność z Konstytucją przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, ze zm.; dalej: rozporządzenie). Przepisom § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia, w zakresie, w jakim dotyczą one kosztów obrony w postępowaniu w sprawach karnych i w sprawach o wykroczenia (§ 14 i § 15 rozporządzenia), skarżący zarzucił niezgodność z art. 2, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji. Analogiczny wzorzec kontroli wskazano w skardze wobec - jak to określono - całości § 14 i § 15 rozporządzenia, w zakresie, w jakim opłaty za czynności adwokackie nie są corocznie podwyższane co najmniej w stopniu takim samym, jak realny wzrost średniej płacy.