Orzeczenie
Postanowienie TK z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. SK 35/07
p o s t a n a w i a
Z.U.2009/2A/
POSTANOWIENIE
z dnia 18 lutego 2009 r.
Sygn. akt SK 35/07
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ewa Łętowska - przewodniczący
Zbigniew Cieślak - sprawozdawca
Mirosław Granat
Wojciech Hermeliński
Adam Jamróz,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 lutego 2009 r., skargi konstytucyjnej spółki „Kruk” SA o zbadanie zgodności:
1) art. 15 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88, ze zm.) z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) art. 17 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych powołanej w punkcie 1 z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 2, art. 32 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 78 Konstytucji oraz art. 6 ust. 1 i art. 14 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.);
3) art. 78 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2005 r. Nr 244, poz. 2080, ze zm.) z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji;
4) art. 47928 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji,
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
UZASADNIENIE
I
1. W skardze konstytucyjnej z 12 kwietnia 2006 r. skarżąca spółka „Kruk” SA (dalej: spółka „Kruk”, skarżąca) zarzuciła niezgodność art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88, ze zm.; dalej: ustawa o kosztach sądowych) z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.; dalej: Konwencja) oraz art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, art. 14 Konwencji oraz art. 32 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, § 18 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753, ze zm.) z art. 92 ust. 1 Konstytucji, art. 17 ustawy o kosztach sądowych i art. 79 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2005 r. Nr 244, poz. 2080, ze zm.) w zakresie, w jakim uniemożliwiają skuteczne podważenie jednoinstancyjnej decyzji organu administracji, z art. 78 Konstytucji, art. 78, art. 79, art. 80, art. 81 i art. 100h ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2005 r. Nr 244, poz. 2080, ze zm.; dalej: ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów), art. 479-479 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) i art. 15, art. 17 ustawy o kosztach sądowych z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji. Naruszenie swoich praw skarżąca upatruje w takim ukształtowaniu modelu odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, które uniemożliwia jakiekolwiek podważenie tej decyzji, zarówno na gruncie procedury cywilnej, jak i administracyjnej. To powoduje naruszenie zasady równości wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji, prawa do merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd wynikającego z art. 45 Konstytucji oraz prawa do zaskarżenia decyzji wydanych w pierwszej instancji zagwarantowanego przez art. 78 Konstytucji, a także prawa do sądu, wskutek naruszenia zasad przyzwoitej legislacji wynikających z zasady państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). Jednocześnie przepisy procedury odwoławczej, szczególnie w zakresie sposobu i trybu wniesienia opłaty sądowej w razie odwołania od decyzji organu administracji są niejasne i nieprecyzyjne.
