Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 26 lipca 2011 r. (Musiałek i Baczyński przeciwko Polsce), sygn. 32798/02

Uznając, że powództwo cywilne na podstawie artykułu 24 w związku z artykułem 448 Kodeksu cywilnego może stanowić "skuteczny środek odwoławczy" dla celów zawartych w artykule 35 ust. 1 Konwencji począwszy od dnia 17 marca 2010 roku i uwzględniając trzyletni okres przedawnienia na wniesienie takiego powództwa, Trybunał stwierdził, że zasadniczo w odniesieniu do wszystkich spraw, w których do czerwca 2008 r. domniemane naruszenie zostało naprawione na drodze zapewnienia skarżącemu warunków zgodnych z Konwencją lub zakończyło się ipso facto na skutek zwolnienia skarżącego, skarżący ci winni wnieść powództwo cywilne o zadośćuczynienie z tytułu naruszenia dóbr osobistych.

Teza od Redakcji

W sprawie Musiałek i Baczyński przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Lech Garlicki,

Ljiljana Mijović,

Sverre Erik Jebens,

Zdravka Kalaydjieva,

Nebojša Vučinić,

Vincent A. De Gaetano, sędziowie,

oraz Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 lipca 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 32798/02) wniesionej do Trybunału przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez dwóch obywateli Polski, Pana Tomasza Musiałka ("pierwszy skarżący") oraz Pana Jarosława Baczyńskiego ("drugi skarżący"), odpowiednio w dniu 12 sierpnia 2002 roku oraz w dniu 20 listopada 2003 roku.

2. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez pełnomocnika, Pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucili przede wszystkim naruszenie Artykułu 3 Konwencji ze względu na nieodpowiednie warunki odbywania kary pozbawienia wolności, w szczególności na zjawisko przeludnienia.

4. W dniu 23 czerwca 2008 roku Przewodniczący Czwartej Sekcji Trybunału zadecydował o zakomunikowaniu Rządowi skargi na naruszenie Artykułu 3 Konwencji. Zgodnie z Artykułem 29 § 3 Konwencji wydano decyzję o łącznym rozpoznaniu skargi, co do meritum i dopuszczalności.