Wyrok SN z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. II UK 35/18

ZUS nie może swobodnie manipulować decyzjami dotyczącymi zobowiązań składkowych, raz przyznając, że płatnik nie musi płacić zaległych składek, a innym razem nakazując ich zapłatę. W takich przypadkach stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, a te wymagają zgody płatnika na wznowienie sprawy.

Gazeta Prawna nr 132/2019

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z wniosku A. w W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J. o odpowiedzialność z tytułu składek, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 3 lipca 2019 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt III AUa (...),

1. uchyla zaskarżony wyrok, poprzedzający go wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt XIV U (...), oraz decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. z dnia 2 października 2012 r. nr (...) i sprawę przekazuje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J. do ponownego rozpoznania,

2. zasądza od pozwanego organu rentowego na rzecz A. w W. kwotę 4050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 października 2017 r., III AUa (...), Sąd Apelacyjny w (...) uwzględnił apelację pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 9 grudnia 2015 r, zmieniając zaskarżony wyrok i oddalając odwołanie wnioskodawcy - A. w W. od decyzji organu rentowego z dnia 2 października 2012 r., którą uchylono wcześniejszą decyzję tego organu z dnia 11 kwietnia 2011 r. stwierdzającą, że wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania C. w K. (pkt I).

W ustalonym stanie faktycznym zaskarżoną decyzją z dnia 2 października 2012 r. organ rentowy "na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (...) i art. 154 k.p.a. (...)" uchylił swoją decyzję z dnia 11 kwietnia 2011 r. (wydaną "na podstawie art. 123 w zw. z art. 83 ustawy (...) o systemie ubezpieczeń społecznych (...)", wskazując w jej uzasadnieniu, że po wydaniu decyzji w stosunku do wnioskodawcy, wszczęto z urzędu nowe postępowanie celem ustalenia następcy prawnego C. (dalej także Szkoły) stwierdzając, że wystąpiły nowe fakty, mające wpływ na zakres odpowiedzialności z tytułu składek po Szkole w stosunku do A. jako jej następcy. Te fakty zostały przedstawione - według organu rentowego - przez pełnomocnika L. Spółki z o.o. w K. Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A., zarzucając między innymi, że doszło do kwalifikowanego naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, w tym do błędnego ustalenia stanu faktycznego polegającego na przyjęciu, że zaszły nowe fakty mające wpływ na zakres odpowiedzialności z tytułu składek w sytuacji, gdy już z samej treści uzasadnienia decyzji wynika, iż chodzi jedynie o odmienną interpretację faktów (ewentualnie odmienną wykładnię przepisów prawa), które nie mogą uzasadniać wzruszenia ostatecznej decyzji. Odwołujący się zakwestionował, że jest następcą prawnym Szkoły w K., albowiem wobec jej zbycia, nabywcą są L. Sp. z o.o. Odwołujący się zwrócił nadto uwagę, że zaskarżona decyzja nie zawiera żadnego uzasadnienia faktycznego, zaś uzasadnienie prawne jest "szczątkowe".