Postanowienie SN z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. II UZ 28/18

Doręczenie zastępcze przewidziane w art. 139 k.p.c. zawiera domniemanie podlegające obaleniu, iż doręczenie nastąpiło. Oznacza to, że adresat może za pomocą wszelkich środków dowodowych wskazywać, że awizowanego pisma sądowego nie otrzymał i o nim nie wiedział z tego względu, iż nie dotarło do niego zawiadomienie o złożeniu tego pisma w urzędzie pocztowym. Skuteczność doręczenia przez awizo (art. 139 § 1 k.p.c.) warunkuje bowiem stwierdzenie, że adresat w sposób niebudzący wątpliwości został zawiadomiony o nadejściu przeznaczonego dla niego pisma sądowego oraz miejscu, w którym może je odebrać. Brak tego zawiadomienia, jak też wątpliwość, czy dotarło ono do adresata, uzasadniania bądź wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności prawnej lub może stanowić podstawę skargi o wznowienie postępowania.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z wniosku P. B. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego matkę K. B. przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z dnia 15 grudnia 2017 r. sygn. akt VII Ua (...), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 grudnia 2018 r.,