Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 26 września 2018 r., sygn. II UK 423/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z wniosku K. G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we W. o podleganie ustawodawstwu polskiemu, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 września 2018 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego [...] z dnia 25 stycznia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

K. G. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego [...] z dnia 25 stycznia 2017 r., zarzucając zaskarżonemu wyrokowi: 1. naruszenie prawa materialnego: a/ art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. EU L 200 z dnia 7 czerwca 2004, s. 1; dalej rozporządzenie podstawowe) w związku z art. 16 ust. 2 i 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. EU L 284 z 30 października 2009, s. 1; dalej rozporządzenie wykonawcze), przez jego niezastosowanie, co skutkowało uznaniem przez Sąd drugiej instancji, że wnioskodawca od dnia 1 lipca 2015 r. podlega ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych, mimo wykonywania pracy najemnej na terenie Słowacji oraz prowadzenia działalności na własny rachunek na terenie Polski oraz obowiązywania normy kolizyjnej w tym zakresie wskazującej na pierwszeństwo ustawodawstwa państwa miejsca wykonywania pracy najemnej; b/ art. 14 ust. 5 lit. b rozporządzenia wykonawczego w związku art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, przez jego bezpodstawne zastosowanie, co skutkowało uznaniem że praca najemna skarżącego na rzecz M. s.r.o. stanowi pracę o charakterze marginalnym, mimo że ani polski organ rentowy, ani sąd nie miał kompetencji do oceny charakteru pracy wnioskodawcy na terenie Słowacji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00