Wyrok SN z dnia 26 września 2018 r., sygn. II UK 264/17

Zgodnie z art. 316 § 1 k.p.c, który ma zastosowanie również w postępowaniu odwoławczym przez odesłanie z art. 382 k.p.c, po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy. Pojęcie "stan rzeczy" oznacza okoliczności faktyczne ustalone przed zamknięciem rozprawy oraz stan prawny, to jest obowiązujące przepisy, które mogą stanowić podstawę rozstrzygnięcia. O naruszeniu art. 316 § 1 k.p.c. można mówić wówczas, gdy sąd, wydając orzeczenie, nie uwzględnił między innymi zmiany stanu faktycznego zaistniałego w toku postępowania odwoławczego. Jego zakresem nie jest objęte pominięcie przez sąd drugiej instancji przy ocenie żądania części materiału dowodowego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Franczak (przewodniczący)

SSN Bohdan Bieniek

SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku E. M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we W. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 września 2018 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego [...] z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],