Postanowienie SN z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. II UK 294/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z wniosku A. Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. o prawo do emerytury oraz o prawo do emerytury kolejowej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. akt III AUa (...),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Ubezpieczony A. Z. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 8 lutego 2017 r.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego: art. 43 ust. 2, art. 184 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm., dalej ustawa emerytalna) w związku z art. 40 tej ustawy, przez błędną ich wykładnię, co w konsekwencji doprowadziło do odmowy ustalenia powodowi prawa do emerytury; art. 50 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej w związku z art. 40 tej ustawy, przez błędną ich wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że A. Z. nie nabył prawa do emerytury kolejowej, a także naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy: art. 1 k.p.c. w związku z art. 328 k.p.c. w zw. z art. 477 § 1 i 2 k.p.c., przez niezgodne z treścią odwołania, a wynikające z zawężenia zakresu rozpoznania wyłącznie do prawa powoda do emerytury kolejowej, nierozpoznanie istoty sprawy, a tym samym brak rozważań Sądu Apelacyjnego w zakresie prawa ubezpieczonego do emerytury z art. 184 ustawy emerytalnej, które to prawo było elementem zaskarżonej odwołaniem z dnia 8 kwietnia 2016 r. decyzji z dnia 31 marca 2016 r.