Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 9 lutego 2018 r., sygn. I CSK 237/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)

SSN Józef Frąckowiak

SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa R. M. przeciwko A.P. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 lutego 2018 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. akt I ACa ."/15,

1) oddala skargę kasacyjną;

2) przyznaje ze środków Skarbu Państwa (Sądu Apelacyjnego w W.) na rzecz adw. A. W. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powód R. M. wniósł, po ostatecznym sprecyzowaniu żądania, o zasądzenie od pozwanego A. P. kwoty 150 000 zł tytułem odszkodowania oraz kwoty 200 000 zł tytułem zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę doznaną z powodu niezgodnego z prawem usunięcia go przez pozwanego z lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. M. 85/85.

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2015 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił to powództwo ustalając, że powód był współwłaścicielem lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. M. 85/85, w którym zamieszkiwał, nie pokrywając związanych z nim opłat i kosztów. Postanowieniem z dnia 9 maja 2012 r., Sąd Rejonowy w W. przysądził własność tej nieruchomości lokalowej na rzecz nabywcy licytacyjnego A. P. za cenę 350 000 zł, która została zapłacona w całości. Pozwany kilkakrotnie wzywał R. M. na piśmie do opuszczenia tego lokalu i wydania go pozwanemu jako właścicielowi, czego powód nie uczynił. W dniu 21 stycznia 2014 roku pozwany A. P. wszedł w posiadanie tego lokalu, a powód go opuścił. Sąd pierwszej instancji podniósł, że powód nie przedstawił w pozwie twierdzeń faktycznych i dowodów na okoliczności uzasadniające przypisanie pozwanemu deliktowej odpowiedzialności odszkodowawczej oraz zasądzenie na rzecz powoda dochodzonych kwot zadośćuczynienia i odszkodowania. Zgłoszony dopiero na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2015 r. wniosek powoda, zastępowanego przez fachowego pełnomocnika procesowego, o dopuszczenie dowodu z przesłuchania powoda był spóźniony i stąd został oddalony.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00