Wyrok SN z dnia 14 listopada 2017 r., sygn. I UK 442/16

Jeżeli renta z ogólnego stanu zdrowia występuje po rencie wypadkowej, to ma zastosowanie art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, czyli podstawa wymiaru renty wypadkowej stanowi podstawę wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia przy uwzględnieniu ustawowej waloryzacji.

Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 1/2018

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania J.L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w [...] o wysokość renty, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 listopada 2017 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 13 maja 2016 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w [...] do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w [...] wyrokiem z 13 maja 2016 r. oddalił apelację skarżącego ubezpieczonego J.L. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w [...] z 27 kwietnia 2015 r., który oddalił jego odwołanie od decyzji pozwanego z 19 listopada 2014 r. i z 2 stycznia 2015 r. Pierwszą decyzją pozwany przyznał ubezpieczonemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. Do ustalenia podstawy renty przyjął podstawę wymiaru składek z 10 lat (1992-2001) i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - wwpw 11,44%. Drugą decyzją pozwany przeliczył rentę przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wwpw 47,67%. Ubezpieczony domagał się zmiany decyzji przez ustalenie podstawy wymiaru renty stosownie do art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej "ustawa" lub "ustawa o emeryturach i rentach"), to jest przy przyjęciu podstawy wymiaru wcześniej pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, bądź na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, czyli z zarobków z 10 lat przed 1994 r., kiedy nabył prawo do renty wypadkowej lub w oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy. W sprawie ustalono, że ubezpieczony miał rentę od 7 grudnia 1994 r. do 31 marca 2011 r. z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z 15 czerwca 1993 r. Podstawę wymiaru renty stanowiło wynagrodzenie z 5 lat kalendarzowych (1983-1987) i wwpw wynosił 164,70%. Pozwany odmówił ubezpieczonemu renty wypadkowej na dalszy czas i Sądy nie uwzględniły jego odwołania. Pozwany odmówił ubezpieczonemu też renty z ogólnego stanu zdrowia i tu Sąd zmienił decyzję pozwanego i przyznał rentę z ogólnego stanu zdrowia na stałe od 2 lutego 2012 r. Wykonując wyrok pozwany decyzją z 19 listopada 2014 r. przyznał ubezpieczonemu rentę z podstawą wymiaru ustaloną na podstawie wynagrodzeń z 10 lat (1992-2001) i wwpw 11,44%. Po złożeniu kolejnych zaświadczeń pozwany decyzją z 2 stycznia 2015 r. przeliczył podstawę renty na podstawie wynagrodzeń z tego samego okresu i wwpw wyniósł 47,67%.