Wyrok SN z dnia 4 października 2017 r., sygn. III SK 47/16

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie musi niezwłocznie przekazywać akt sprawy do sądu, jeżeli materia jest skomplikowana i konieczne są dodatkowe czynności wyjaśniające.

Gazeta Prawna nr 196/2017

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik

SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa "G." Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o zawarcie porozumienia ograniczającego konkurencję, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 października 2017 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 15 lutego 2016 r., sygn. akt VI ACa (...),

1. oddala skargę kasacyjną

2. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1440 (tysiąc czterysta czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia 28 listopada 2011 r.: I. uznał za ograniczającą konkurencję praktykę polegającą na

zawarciu na krajowym rynku wprowadzania do obrotu produktów chemii gospodarczej przez I. S.A. w W. z przedsiębiorcami dystrybutorami tych produktów porozumienia ograniczającego konkurencję na krajowym rynku hurtowego obrotu produktami chemii gospodarczej polegającego na ustalaniu minimalnych cen hurtowej odsprzedaży produktów chemii gospodarczej, stosowanych przez przedsiębiorców dystrybuujących te produkty i stwierdził jej zaniechanie z dniem 17 czerwca 2010 r.; II. Uznał za ograniczającą konkurencję praktykę polegającą na zawarciu na krajowym rynku wprowadzania do obrotu nawozów ogrodniczych przez I. S.A. w W. z dystrybutorami tych produktów porozumienia ograniczającego konkurencję na krajowym rynku hurtowego obrotu nawozami ogrodniczymi polegającego na ustalaniu minimalnych cen hurtowej odsprzedaży nawozów, stosowanych przez przedsiębiorców dystrybuujących te produkty i stwierdził jej zaniechanie z dniem 14 maja 2010 r.; III. uznał za ograniczającą konkurencję praktykę polegającą na zawarciu na krajowym rynku wprowadzania do obrotu nawozów ogrodniczych przez I. S.A. w W. z przedsiębiorcami dystrybutorami porozumienia ograniczającego konkurencję polegającego na podziale rynku hurtowej sprzedaży nawozów ogrodniczych I. S.A. w W. poprzez zobowiązanie dystrybutorów produktów do niesprzedawania ich do ogólnopolskich sieci handlowej bez pisemnej zgody przez I. S.A. w W. i stwierdził jej zaniechanie z dniem 6 grudnia 2010 r.; V. za naruszenie zakazu wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów w zakresie określonym w punkcie I decyzji wymierzył I. S.A. w W. karę w wysokości 1.473.326 zł; VI. za naruszenie zakazu wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów w zakresie określonym w punkcie II i III decyzji wymierzył I. S.A. w W. karę w wysokości 596.697 zł.