Postanowienie SN z dnia 29 sierpnia 2017 r., sygn. I UZ 23/17

Wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, której przedmiotem jest zmiana wysokości świadczenia powtarzającego się (w tym emerytury) podlega ustaleniu na podstawie art. 22 k.p.c. - w odniesieniu do świadczeń przyszłych, a w odniesieniu do świadczeń zaległych - na podstawie art. 19 § 1 k.p.c., przy czym w razie dochodzenia świadczeń przyszłych i zaległych stosuje się art. 21 k.p.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania E.Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w [...] o wysokość świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 sierpnia 2017 r., zażalenia ubezpieczonej na postanowienie Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 28 marca 2017 r.,

uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 8 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] odmówił ubezpieczonej E.Z. ponownego ustalenia wysokości emerytury pobieranej przez wnioskodawczynię od dnia 1 listopada 2003 r.

Sądu Apelacyjnego w [...] wyrokiem z dnia 19 lipca 2016 r. oddalił apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu pierwszej instancji, którym oddalono jej odwołan ie od powyższej decyzji.

Wyrok ten ubezpieczona zaskarżyła skargą kasacyjną. W wykonaniu wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi, pełnomocnik skarżącej w piśmie z 23 stycznia 2017 r. podał, że wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi 16.092 zł oraz wyjaśnił, jak obliczył tę wartość. Sąd Apelacyjny postanowił sprawdzić podaną wartość przedmiotu zaskarżenia i zobowiązał pełnomocnika ubezpieczonej do określenia postulowanego wskaźnika wysokości podstawy wymiary świadczenia, który, w ocenie skarżącej, powinien zostać przyjęty do ponownego obliczenia jej emerytury w miejsce dotychczasowego wskaźnika wynoszącego 118,40%. Pismem procesowym z 22 lutego 2017 r. pełnomocnik ubezpieczonej podał, że postulowany wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury - obliczony od zarobków wnioskodawczyni za sporny okres w kwocie 4.272 zł - wynosi minimum 208,69%, lecz w rzeczywistości powinien być on wyższy, gdyż odwołująca się w spornym okresie zarabiała od 4.272 zł do 5.719 zł. Zarządzeniem z 2 marca 2017 r. zwrócono się do organu rentowego o przedstawienie hipotetycznej wysokości emerytury ubezpieczonej na dzień 1 kwietnia 2014 r., obliczonej z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 208,69% w miejsce dotychczasowego, tj. 118,40%. Organ rentowy pismem z 15 marca 2017 r. poinformował, że przy zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia 208,69%, hipotetyczna wysokość emerytury ubezpieczonej wynosiłaby na dzień 1 kwietnia 2014 r. kwotę 2.211,87 zł.