Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. III SK 52/14

Artykuł 4 ust. 1 i 2 decyzji Komisji Europejskiej nr 2009/287/WE z dnia 25 września 2007 r. w sprawie pomocy państwa udzielonej przez Polskę w ramach umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej oraz pomocy państwa, której Polska planuje udzielić w ramach rekompensaty z tytułu dobrowolnego rozwiązania umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. UE. L 2009, nr 83, s. 1), w świetle komunikatu Komisji Europejskiej z dnia 26 lipca 2001 r. dotyczącego metodologii analizy pomocy państwa związanej z kosztami osieroconymi, należy interpretować w taki sposób, że ustanawia on wymóg, zgodnie z którym przy określaniu rocznej korekty rekompensaty kosztów osieroconych, którą należy wypłacić wytwórcy należącemu do grupy kapitałowej, należy uwzględnić tę przynależność i, co za tym idzie, wynik finansowy grupy w momencie dokonywania tej korekty.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

SSA Marek Procek

w sprawie z powództwa P. S.A. z siedzibą w B. następcy prawnego P. S.A. z siedzibą w R. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki o ustalenie wysokości korekty rocznej kosztów osieroconych, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 stycznia 2017 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. akt VI ACa (...),