Wyrok SN z dnia 2 marca 2017 r., sygn. V CSK 435/16

Skoro z żadnego przepisu prawa nie wynika możliwość zbadania zasadności oświadczenia woli Prezesa Agencji o unieważnieniu przetargu przed sądem szczególnym bądź innym organem, to w sprawie zachodzi domniemanie drogi sądowej, sformułowane w art. 2 § 1 k.p.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jan Górowski (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk

SSA Barbara Lewandowska (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa M.K. przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie o nakazanie, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 2 marca 2017 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego [...] z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt I ACa .../16,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu [...], pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 marca 2016 r. Sąd Apelacyjny [...] oddalił apelację powódki M.K. od wyroku Sądu Okręgowego [...] z dnia 13 sierpnia 2015 r., oddalającego jej powództwo o nakazanie pozwanej Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie złożenia oświadczenia woli o przeniesieniu na powódkę prawa własności bliżej oznaczonej nieruchomości położonej [...], w wykonaniu zobowiązania wynikającego z przetargu ustnego, który odbył się dnia 12 czerwca 2014 r. w siedzibie pozwanej Agencji - Oddziału Terenowego [...].

Sąd Apelacyjny powołał się na ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, z których wynika, że powódka wzięła udział w postępowaniu przetargowym, zorganizowanym przez pozwaną. Ustalona została cena wywoławcza nieruchomości, powódce udzielono przybicia, po czym wezwała ona pozwaną Agencję do zawarcia umowy przenoszącej własność. Pozwana odmówiła, stwierdzając, że w dniu 24 września 2014 r. Prezes Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie unieważnił wskazany przetarg z uwagi na nieprawidłowe, bo nieuwzględniające podatku od towarów i usług, ustalenie ceny nieruchomości przez pracownika Agencji. Sąd Okręgowy ocenił, że pozwana zasadnie odmówiła zawarcia umowy przenoszącej na powódkę własność nieruchomości, bowiem ewentualna sprzedaż naruszyłaby art. 30 ust. 1 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Niezgodne z ustawą ustalenie ceny nieruchomości stanowiło istotne naruszenie obligatoryjnej procedury przetargowej, a umowa zawarta w takich warunkach byłaby dotknięta nieważnością na podstawie art. 58 k.c.