Wyrok SN z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. II CSK 256/16

Przedmiotem użytkowania uregulowanego przepisami kodeksu cywilnego nie może być państwowa jednostka organizacyjna. Toteż "użytkowanie" nabyte przez taką jednostkę między innymi na podstawie przepisów ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach nie stanowiło użytkowania w rozumieniu kodeksu cywilnego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Irena Gromska-Szuster

SSN Władysław Pawlak

w sprawie z powództwa Gminy Miasto S. przeciwko J. S. o zapłatę oraz z powództwa wzajemnego J. S. przeciwko Gminie Miasto S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 lutego 2017 r., skargi kasacyjnej powódki - pozwanej wzajemnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt I ACa (...),

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie I. 1 i 2, w punkcie III, IV oraz V i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia 31 marca 2015 roku oddalił powództwo główne o zapłatę kwoty 34 269,64 zł za bezumowne korzystanie przez pozwanego z nieruchomości położonej S. przy ul. K. w okresie od dnia 1 października 2009 r do dnia 16 czerwca 2010 r. (pkt I); zasądził od pozwanej wzajemnej Gminy Miasto S. na rzecz powoda wzajemnego J. S. kwotę 600 046,46 zł z tytułu nakładów na budynki (pkt II); oddalił powództwo wzajemne w pozostałej części (pkt III).

Ustalił, że spór dotyczy działki nr 120/4 z obrębu nr 144/4 D. o pow. 0,3416 ha., na której do 1980 r. znajdował się budynek mieszkalny wybudowany około 1916 r., tzw. leśniczówka oraz dwa budynki gospodarcze, w tym jeden podziemny. Bezpośrednio po wojnie budynek główny był użytkowany jako leśniczówka, a następnie do 1978 roku jako budynek wielorodzinny dla pracowników Przedsiębiorstwa Z. w S.

W latach 1977 - 1979 r. Biuro Projektowe "G." w S. opracowało dokumentację techniczną przebudowy istniejącego domu mieszkalnego na zajazd z częścią gastronomiczną i hotelową. Jako inwestor występowało wtedy Przedsiębiorstwo Z. w S. Część uzgodnień zawartych w opisie projektu wydanych została jednak na zlecenie Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa U. "P." w S.. W dniu 13 września 1979 roku zostało wydane pozwolenie na budowę inwestycji polegającej na przebudowie i rozbudowie istniejącego domu mieszkalnego na zajazd z częścią gastronomiczną i hotelową. Obiekt ten miał powierzchnię użytkową około 453,55 m, w tym piwnice - 62,43 m, pomieszczenia na parterze -198,13 m, pomieszczenia na piętrze - 192,99 m. Jeden z budynków gospodarczych stanowił przedwojenny bunkier żelbetonowy wbudowany w skarpę, w którym po wojnie znajdował się magazyn.