Wyrok SN z dnia 29 września 2016 r., sygn. III PK 149/15

Jeżeli pracownik świadomie pominie drogę sądową, to musi się liczyć z niedochowaniem terminu z art. 264 k.p. Jednak podjęcie przez pracownika próby mediacji z organem prowadzącym szkołę, może w szczególnych okolicznościach przemawiać za brakiem winy w złożeniu odwołania po terminie i uzasadniać przywrócenie terminu - art. 265 k.p.

Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 1/2017

Terminy odwołania z art. 264 k.p. są relatywnie bardzo krótkie w odniesieniu na przykład do terminu przedawnienia roszczeń majątkowych pracowniczych (art. 291 § 1 k.p.). Reżim ten powinien być łagodzony przez odpowiednie stosowanie instytucji przywrócenia terminu do odwołania (art. 265 k.p.). Chodzi o dwa cele. Z jednej strony krótkie terminy odwołania wprowadzają uporządkowanie stosunków prawnych w zakresie zatrudnienia. Z drugiej strony tak rozumiana pewność prawa, oparta na tak krótkim terminie, może ustąpić, gdy pracownik złoży odwołanie z wnioskiem o przywrócenie terminu w określonym czasie od ustania przyczyny i opóźnienie nie jest zawinione. Wówczas bada się winę, oczywiście ujmowaną subiektywnie. Takie ujęcie winy jest uprawnione na gruncie stosunków pracowniczych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z powództwa A. G. przeciwko Zespołowi Szkół [...] o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 września 2016 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. z dnia 17 czerwca 2015 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy wyrokiem z 17 czerwca 2015 r. oddalił apelację skarżącego powoda A. G. od wyroku Sądu Rejonowego w L. z 21 października 2014 r., którym