Wyrok SN z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. II CSK 67/15

Nie ulegają przedawnieniu inne, poza roszeniami uprawnienia płynące z praw podmiotowych, czyli prawa kształtujące. Nie ulega więc przedawnieniu przewidziane w art. 491 § 1 k.c. uprawnienie do odstąpienia od umowy wzajemnej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Anna Owczarek (przewodniczący)

SSN Jan Górowski (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Strzelczyk

w sprawie z powództwa A.R. przeciwko K. M. i J. M. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2016 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 24 czerwca 2014 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Ł. wyrokiem z dnia 12 listopada 2013 r. oddalił powództwo A. R. o zobowiązanie - w wykonaniu obowiązku powrotnego przeniesienia własności nieruchomości, wynikającego z odstąpienia, dokonanego przez powódkę w piśmie z dnia 28 stycznia 2013 r., od notarialnej umowy sprzedaży zawartej przez strony w dniu 2 października 2000 r. - J. i K. małżonków M. do złożenia oświadczeń woli przenoszących na sprzedawcę własność zabudowanej nieruchomości rolnej położonej we wsi S. składającej się z działek nr 93, 94 i 171 o pow. 5,66 ha.

Ustalił, że A. R. (poprzednio K.) umową sprzedaży zawartą w dniu 2 października 2000 r. w formie aktu notarialnego sprzedała pozwanym J. i K. małżonkom M. tę zabudowaną nieruchomość za cenę 30 000 zł. Sprzedająca potwierdziła w akcie notarialnym otrzymanie od kupujących całej ceny sprzedaży. Nabywcy J. i K. M. na nabytej nieruchomości ustanowili na rzecz powódki A. K. (zamężnej R.) nieodpłatną i dożywotnią służebność osobistą mieszkania polegającą na prawie korzystania z całego domu oraz prawie swobodnego poruszania się po podwórku, także nieodpłatne i dożywotnie użytkowanie obory.

Od daty zawarcia umowy sprzedaży strony pozostawały w bardzo dobrych relacjach, odwiedzały się i wzajemnie sobie pomagały. Powódka opiekowała się najmłodszą córką pozwanych, K. Pozwani, pomimo braku obowiązku umownego, zezwolili pozwanej na użytkowanie części działki pod uprawę warzyw i kwiatów. Pozwany J.M. uprawiał tę działkę dla powódki, kosił trawę w siedlisku, woził powódkę do lekarza.