Wyrok SN z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. II PK 282/14

Zatrudnianie etatowych pracowników poza normalnym czasem pracy na podstawie umów cywilnoprawnych przy zadaniach tego samego rodzaju jest obejściem przepisów o godzinach nadliczbowych.

Gazeta Prawna nr 167/2015

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Hajn

Protokolant Grażyna Niedziałkowska

w sprawie z powództwa F. Z. przeciwko D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. o wynagrodzenie i ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 8 lipca 2015 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 9 maja 2014 r.,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1350 zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r. zasądził od strony pozwanej "D." Sp. z o.o. na rzecz powódki F. Z. kwotę 749,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2010 r. tytułem ekwiwalentu za 12 dni urlopu wypoczynkowego (pkt I), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt II), nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1.317 zł (pkt III) oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka F. Z. była zatrudniona u strony pozwanej "D." Sp. z o.o. od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 31 października 2010 r. na stanowisku strażnika, w pełnym wymiarze czasu pracy. Norma dobowa czasu pracy powódki wynosiła do 24 godzin i przeciętnie 40 godzin tygodniowo w równoważnym systemie czasu pracy w trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym. Strona pozwana "D." Sp. z o.o. jest polską, ogólnokrajową, usługową, powiązaną poziomo, operacyjno - zarządczą, prywatną grupą kapitałową. W dniu 1 września 2006 r. pomiędzy pozwaną spółką a "D." Sp. z o.o. została zawarta umowa o współpracy, której celem było zapewnienie prawidłowego wykonywania umów zawartych przez każdą ze stron ze swoimi kontrahentami. Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że podwykonawcami pozwanej "D.", oprócz spółki "Do." były także "G." Sp. z o.o. i "De." Sp. z o.o., które posiadały koncesje na ochronę. W dniu 1 listopada 2007 r. powódka podpisała z "Do." Sp. z o.o. (podwykonawcą "D." Sp. z o.o.) umowę zlecenia na świadczenie usług ochrony mienia na czas określony od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. Kolejne umowy zlecenia na świadczenie usług ochrony mienia powódka zawarła ze spółką "Do." w dniu 1 stycznia i 1 lipca 2008 r. Następnie na podstawie umów zlecenia zawartych w dniach 9 lutego i 1 lipca 2009 r. powódka świadczyła usługi dozoru mienia na rzecz spółki "De." (także podwykonawcy pozwanej spółki) w obiektach Szpital [...]. Od dnia 1 stycznia 2010 r. powódka nie świadczyła usług dozoru mienia w ramach umów zlecenia. Wynagrodzenie z tytułu umów zlecenia otrzymywała od spółek "Do." i "De.", a od strony pozwanej wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę.