Wyrok SN z dnia 5 marca 2015 r., sygn. V CNP 12/14

1. Za wyrok niezgodny z prawem w rozumieniu art. 424¹ k.p.c. w zw. z art. 417¹ § 2 k.c. uznaje się tylko orzeczenie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie przyjętymi standardami orzeczniczymi lub wydane w wyniku szczególnie rażąco błędnej wykładni czy oczywiście niewłaściwego zastosowania przepisu prawa. Niezgodność z prawem w rozumieniu omawianego przepisu musi mieć zatem charakter kwalifikowany, tj. elementarny i oczywisty.

2. W wypadku rezygnacji przez uprawnionego z prawa żądania zwrotu wartości bonifikaty na etapie zawierania umowy, prawo takie mu nie przysługiwało. Rezygnacja z roszczenia, mająca charakter zwolnienia z długu nastąpić mogła także po powstaniu tego długu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Dariusz Dończyk

SSN Anna Kozłowska

w sprawie ze skargi Miasta J. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 28 czerwca 2012 r., w sprawie z powództwa Miasta J. przeciwko B. B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 marca 2015 r.,

oddala skargę i zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 900 ( dziewięćset ) zł podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku.