Wyrok SN z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. I UK 300/13

1. Do spadku nie należą prawa do świadczeń powtarzających się z zakresu ubezpieczeń społecznych i zabezpieczenia emerytalnego.

2. Sprawa o świadczenie przedemerytalne, będące świadczeniem z zabezpieczenia społecznego, nie jest sprawą cywilną w znaczeniu materialnoprawnym, stąd nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego, w tym przepisy Księgi czwartej "Spadki".

3. Ustawodawca wolę nie dopuszczenia możliwości przejścia uprawnień do świadczenia przedemerytalnego na inne osoby wyraził wprost poprzez pominięcie w przepisie art. 11 przepisu art. 136 ustawy o emeryturach i rentach.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

SSA Agata Pyjas - Luty (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania W. G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z udziałem E. G., o prawo do niezrealizowanych świadczeń, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 16 stycznia 2014 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 27 lutego 2013 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w C. oddalił odwołanie ubezpieczonego W. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 marca 2011 r., którą organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na brak 40 - letniego okres uprawniającego do emerytury, a wymaganego w myśl art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. Nr 120, poz. 1252).

Rozpoznając odwołanie ubezpieczonego, w którym podnosił on, że posiada określony w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych 39- letni okres uprawniający do emerytury, Sąd Okręgowy ustalił, że W. G. był zatrudniony w zakładzie Kamieniarstwo [...] A. Ś., która to działalność z dniem 7 czerwca 2010 r. została wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej z powodu śmierci A. Ś. Następnie w dniu 9 czerwca 2010 r. roku w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy G, dokonano wpisu pod numerem [...] o treści Firma "Ś." s.c. [...]. Jako datę rozpoczęcia działalności gospodarczej wskazano 10 czerwca 2010 r. Firma "Ś." s.c. działalność produkcyjno - usługową prowadziła na bazie zakładu kamieniarskiego A. Ś. zatrudniając część jego byłych pracowników. Ubezpieczony otrzymał świadectwo pracy stwierdzające ustanie stosunku pracy w związku z wygaśnięciem stosunku pracy. Od dnia 11 czerwca 2010 roku ubezpieczony był jest w Powiatowym Urzędzie Pracy, a zasiłek dla bezrobotnych pobierał od 19 czerwca 2010 r. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał odwołanie za bezzasadne, przyjmując, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. Nr 120, poz. 1252), przewidujący 39-letni staż uprawniający do emerytury, liczony na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy, albowiem ma on zastosowanie w przypadku rozwiązania stosunku pracy stosunku pracy w sytuacji likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, a taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zachodzi. Zgodnie bowiem z art. 63 § 3 k.p., § 1 tego przepisu, dotyczący wygaśnięcia umów o pracę z pracownikami w chwili śmierci pracodawcy nie ma zastosowania w razie przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę na zasadach określonych w art. 23 k.p., a w niniejszej sprawie, wbrew twierdzeniom córki zmarłego A. Ś., jego pracownicy zostali przejęci przez nowego pracodawcę i nastąpiło klasyczne przejście zakładu pracy na innego pracodawcę.