Wyrok SN z dnia 15 maja 2014 r., sygn. III SK 44/13

Nie należy karać w taki sam sposób wszystkich przedsiębiorców – członków zakazanego porozumienia. Sankcja powinna być za każdym razem proporcjonalna do przewinienia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

SSN Roman Kuczyński

Protokolant Ewa Wolna

w sprawie z powództwa V. Spółki z o.o. w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z udziałem zainteresowanych: [...] o ochronę konkurencji i nałożenie kary pieniężnej, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 15 maja 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 19 grudnia 2012 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny wyrokiem z 19 grudnia 2012 r., zmienił wyrok Sądu Okręgowego w W. z 11 października 2011 r., w ten sposób, że zmienił decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Prezes Urzędu) z 31 grudnia 2008 r., obniżając karę pieniężną nałożoną na V. Sp. z o.o. w W. (powód) z kwoty 42.558 zł do kwoty 10.640 zł, a w pozostałej części oddaliła apelację.

Decyzją RKT-.../2008 Prezes Urzędu uznał za praktykę ograniczającą konkurencję zawarcie przez Zakłady Chemiczne H.S.A. w C. oraz wymienionych w decyzji kilkunastu przedsiębiorców, w tym powoda, porozumienia na rynku krajowym sprzedaży hurtowej farb, lakierów i wyrobów pomocniczych, polegającego na bezpośrednim ustalaniu cen sprzedaży towarów przez ustalenie w umowach handlowych dotyczących sprzedaży wyrobów produkowanych i sprzedawanych przez Zakłady cen sprzedaż tych towarów przez partnerów oraz nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości 42.558 zł.