Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. IV CSK 269/12

W rozumieniu art. 87 § 1 pkt 3 Pr. not. niewidomym jest osoba dotknięta utratą wzroku lub znacznym zaburzeniem widzenia, niezależnie od czasu i przyczyny powstania tego upośledzenia. Uwzględniając funkcję przytoczonej regulacji ustawowej, o jej zastosowaniu powinien decydować taki stopień zaburzenia widzenia u danej osoby, w przypadku którego udział tej osoby w czynności bez podjęcia wskazanych wyżej środków mógłby wywoływać uzasadnione wątpliwości co do prawdziwości ujętych w dokumencie zdarzeń. Tylko zatem zaburzenie widzenia o wskazanym stopniu można uznać za uzasadniające uznanie danej osoby za niewidomą w rozumieniu art. 87 § 1 pkt 3 Pr. not.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)

SSN Maria Szulc

SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa N. N. przeciwko R. J. i N. J. o ustalenie nieważności umowy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 stycznia 2013 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 9 marca 2012 r.,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz pozwanych kwotę 1000 (tysiąca) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.