Postanowienie SN z dnia 29 października 2012 r., sygn. I KZP 14/12

1. Art. 247§1 k.p.k. (o którego wykładnię zwraca się Sąd Rejonowy) normuje sytuację związaną z zatrzymaniem osoby podejrzanej, a więc takiej, której nie przedstawiono jeszcze zarzutu popełnienia czynu zabronionego. Analogiczną sytuację podejrzanego - osoby, której taki zarzut już postawiono - reguluje art. 75§2 k.p.k. (stosowany z uwzględnieniem zasady wyrażonej w art. 71§3 k.p.k.);

2. Decyzja o zatrzymaniu i doprowadzeniu podejrzanego podejmowana przez prokuratora na podstawie art. 75§2 k.p.k. (tak jak decyzja o zatrzymaniu oskarżonego wydawana przez sąd) podejmowana powinna być w formie postanowienia. Na takie postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie;

3. W przypadku, gdy zatrzymanie nie zostało faktycznie dokonane, zażalenie takie może zostać złożone tylko na postanowienie jeszcze wykonalne (przed upływem konkretnej daty, wskazanej jako termin zatrzymania), później staje się bowiem bezprzedmiotowe.

Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
Protokolant: Łukasz Majewski

przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Aleksandra Herzoga

w sprawie M. K.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 29 października 2012r., przedstawionego na podstawie art. 441§1 k.p.k. przez Sąd Rejonowy w W. postanowieniem z dnia 24 maja 2012r. […] zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy osobie podejrzanej, o której mowa w art. 247§1 k.p.k. przysługuje zażalenie do sądu na zarządzenie prokuratora o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu w sytuacji, gdy do faktycznego zatrzymania osoby nie doszło, a co za tym idzie, czy sformułowanie przepisu art. 247§2 k.p.k.: „Do zatrzymania, o którym mowa w §1, stosuje się odpowiednio art. 246”, odnosi się do uprawnienia wskazanej osoby do zaskarżenia decyzji procesowej prokuratora, która nie została zrealizowana w drodze faktycznego zatrzymania?”

postanowił odmówić podjęcia uchwały.