Postanowienie SN z dnia 22 listopada 2011 r., sygn. IV KK 270/11

Opodatkowanie powinno zatem obejmować te czynności, które co prawda były niezgodne z prawem, jednakże mogłyby one być dokonane jako legalne, i bez wątpienia podlegałyby wówczas opodatkowaniu.

Przepisy te nie penalizują już samego posiadania takiego nielegalnie wytworzonego alkoholu, tak jak to czyniła w art. 5 ustawa z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu.

Wyrażony przez Sąd Okręgowy pogląd o tym, że zawsze (także w przypadku podatku akcyzowego), „znamię (z art. 54 § 2 k.k.s.) „uchylania się od opodatkowania” dotyczy osób, które prowadzą działalność legalną podlegającą opodatkowaniu” (k. 97), (co najmniej w takim kształcie) tych konstytucyjnych kanonów systemu podatkowego nie respektuje. Kreuje bowiem paradoksalną sytuację lepszego traktowania osób które dokonywały (określonych ustawą o podatku akcyzowym) czynności wobec uzyskanych nielegalnie wyrobów pozbawionych akcyzy, od tych które je wykonują wobec wyrobów, które już takich cech „nielegalności” nie posiadają.

Z uzasadnienia:

„Przystępując do wskazania powodów tej oceny już na wstępie zauważyć należy, że Piotr B. został oskarżony o czyn z art. 54 § 2 k.k.s.

Nie ulega wątpliwości, że przepis ten dotyczący nieujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania, gdy na podatniku ciąży zobowiązanie podatkowe, obejmuje podatki związane z  tzw. samoopodatkowaniem czy samowymiarem (zob. H. Dzwonkowski, Samowymiar zobowiązań podatkowych, PiP 2004, z. 12, s. 40 - 51). W szczególności przepis art. 54 k.k.s. penalizuje uchylanie się od opodatkowania przez nieujawnienie właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania albo niezłożenie deklaracji i narażenie przez to podatku na uszczuplenie. Czyn ten jest więc popełniony przez zaniechanie, a jego sprawcą jest tylko podatnik. To specyfika danego podatku powoduje, że czyn ten popełniony będzie przez nieujawnienie samego przedmiotu opodatkowania lub nieujawnienie podstawy opodatkowania, bądź też przez niezłożenie niezbędnej dla ujawnienia deklaracji (por. T. Grzegorczyk, Komentarz do kodeksu karnego skarbowego, 4 wydanie, art. 281 - 282; R. Kubacki, A. Bartosiewicz, Podstawowe Komentarze Praktyczne. Kodeks Karny Skarbowy, Wydanie 3, str. 271 - 288).