Postanowienie SN z dnia 21 lipca 2011 r., sygn. I KZP 9/11

Okres wykonywania środka zabezpieczającego, o którym mowa w art. 96 § 1 k.k. jest niezależny od wymierzonej sprawcy kary pozbawienia wolności, a jego ramy czasowe wyznacza art. 96 § 3 k.k.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Szewczyk (przewodniczący), SSN Michał Laskowski, SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)

Protokolant: Łukasz Majewski przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Aleksandra Herzoga w sprawie Jerzego B.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 21 lipca 2011 r., przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. postanowieniem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 18 maja 2011 r., sygn. akt V Kzw 179/11, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy okres pobytu skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego (art. 96 k.k.) może być dłuższy aniżeli wymierzona kara pozbawienia wolności i winien on wynosićod 3 miesięcy do 2 lat. Czy czas wykonywania środka zabezpieczającego jest niezależny od wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności, a o zwolnieniu z internacji decydująwyłącznie wyniki leczenia?”

postanowił odmówić podjęcia uchwały.

UZASADNIENIE

Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wyłoniło się w następującej sytuacji procesowej.

Sąd Okręgowy w Ś. na posiedzeniu w dniu 18 maja 2011 r. postanowił odroczyć rozpoznanie sprawy i na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. przekazać do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, którego treść zamieszczona została w części dyspozytywnej niniejszego postanowienia. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Okręgowy w Ś. wskazał, że postanowieniem z dnia 31 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w Z. w oparciu o treść art. 204 k.k.w. nakazał dalsze stosowanie środka zabezpieczającego wobec Jerzego B., orzeczonego na mocy art. 96 k.k. W zażaleniu na to postanowienie obrońca skazanego zarzucił, że okres internacji jest już dłuższy od wymierzonej skazanemu kary pozbawienia wolności i wniósł o uchylenie środka zabezpieczającego. Sąd Okręgowy w Ś. podniósł, że w tej kwestii w piśmiennictwie przedstawiono dwa rozbieżne stanowiska. Pierwsze, że w wypadku umieszczenia sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego, pobyt nie może przekroczyć2 lat, a zarazem nie może być krótszy niż3 miesiące i jest wyłącznie zależny od wyników leczenia. Drugie, że okres pobytu skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie może być dłuższy niż wymierzona kara pozbawienia wolności, ale nie krótszy niż3 miesiące. Sąd Okręgowy w Ś. ustosunkowując się do tych poglądów przedstawił ich ocenę  stwierdził, że zasadny jest pierwszy pogląd, jednakże wobec możliwej różnej interpretacji art. 96 k.k., konieczna jest zasadnicza wykładnia ustawy w tym przedmiocie.