Postanowienie SN z dnia 24 maja 2011 r., sygn. II KK 13/11

Przedmiotem ochrony w przypadku czynu zabronionego z art. 270 § 1 k.k. jest dobro prawne ogólnej natury, jakim jest wiarygodność dokumentu. Powoduje to, że w postępowaniu o taki czyn brak jest pokrzywdzonego. To zaś z kolei powoduje, że nie ma również osoby, która na podstawie art. 53 k.p.k. mogłaby działać w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

Ustalenie osoby pokrzywdzonej czynem zabronionym (w rozumieniu procesowym) następuje w oparciu o opis zespołu znamion zarzuconego czynu. Konsekwencją powyższego jest wspomniany brak możliwości przyjęcia, że bezpośrednim następstwem podrobienia dokumentu jest pokrzywdzenie konkretnej osoby fizycznej. Inaczej jednak rzecz należałoby ocenić, gdyby przyjąć, dla potrzeb ustalania kręgu osób pokrzywdzonych, że to nie tyle opis czynu i jego kwalifikacja przyjęte przez oskarżyciela w akcie oskarżenia wiążą sąd, lecz ramy zdarzenia historycznego będącego przedmiotem zarzutu i w rezultacie wyznaczona tymi ramami kwalifikacja prawna, która powinna być w sprawie przyjęta.