Postanowienie SN z dnia 1 marca 2011 r., sygn. V KK 299/10

1. Skoro (…), przy zakwalifikowaniu ich z art. 62 § 2 k.k.s. sprawca może ubiegać się o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, to powinnością organu dochodzeniowego byłoby pouczenie podejrzanej o możliwości wystąpienia z takim wnioskiem, a więc postąpienie nakazane przepisem art. 142 § 2 k.k.s. Co prawda, ten ostatni przepis adresowany jest expressis verbis do finansowego organu postępowania przygotowawczego, ale w doktrynie przyjmuje się zgodnie, że obowiązek pouczenia ciąży także na innych organach ścigania we wszystkich wypadkach, w których wyłania się możliwość skorzystania przez sprawcę z tego uprawnienia.(…)

Gdyby nawet przyjąć, że w dochodzeniu doszło do uchybień proceduralnych, na skutek których oskarżona została pozbawiona możliwości złożenia wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, to ze względu na przedmiotowe ograniczenia podstaw kasacyjnych, podniesienie zarzutu z kręgu względnych przyczyn odwoławczych nie byłoby dopuszczalne w niniejszej sprawie. Nieuprawniona też była próba przełożenia tych uchybień na zarzut braku skargi uprawnionego oskarżyciela.

Jeśli finansowy organ postępowania przygotowawczego nie wniósł do sądu wniosku o udzielenie zezwolenia sprawcy na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, a po złożeniu aktu oskarżenia nie doszło do jego przekazania prokuratorowi, w trybie art. 345 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 122 § 1 pkt 1 k.k.s., w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego, to w dalszym postępowaniu sądowym oskarżony nie ma już możliwości wystąpienia o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności na podstawie art. 17 § 1 k.k.s.

2. Wszczęcie postępowania karnego nastąpiło bez naruszenia wskazanego w kasacji przepisu art. 41 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. U. L 264 z 15.10.2003)., gdyż organ Państwa Członkowskiego udzielającego informacji zezwolił na użycie ich w „celach innych”, niż w postępowaniu związanym z naruszeniem prawa podatkowego.