Wyrok SN z dnia 28 września 2011 r., sygn. I UK 36/11

1. Przepis art. 227 k.p.c. w ogóle nie może być przedmiotem naruszenia przez sąd, ponieważ nie jest on źródłem obowiązków ani uprawnień jurysdykcyjnych, lecz w istocie określa wolę ustawodawcy ograniczenia kręgu faktów, które mogą być przedmiotem dowodu w postępowaniu cywilnym.

2. Przez kwalifikacje zawodowe należy rozumieć zarówno kwalifikacje formalne czyli przygotowanie zawodowe udokumentowane świadectwami ukończenia nauki, dyplomami, zaświadczeniami a także kwalifikacje rzeczywiste w postaci doświadczenia i praktyki zawodowej, które bez potrzeby przekwalifikowania zawodowego pozwalają podjąć prace w innych warunkach i na innym stanowisku niż zajmowanym przed uzyskaniem świadczeń rentowych, ale zgodnym z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych.

3. Zmiany w organizmie powodujące przeciwwskazania zdrowotne do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku nie przesądzają o niezdolności do pracy, nawet częściowej, jeżeli zdolność do wykonywania pracy zgodnej z kwalifikacjami została zachowana.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)

SSN Katarzyna Gonera

SSA Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Elżbiety M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 września 2011 r.,

skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w K.

z dnia 10 listopada 2010 r., oddalił skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z dnia 15 stycznia 2010 r. oddalił odwołanie Elżbiety M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Odział w Z. z dnia 29 sierpnia 2008 r., odmawiającej wnioskodawczyni dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, wobec niespełnienia warunku niezdolności do pracy.

Powyższe rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji zostało poprzedzone ustaleniami, z których wynikało, że wnioskodawczyni Elżbieta M., ur. 3 lipca 1958 r., zatrudniona była jako pracownik produkcji zwierzęcej przy dojeniu i obsłudze krów. W związku ze stwierdzoną przez Państwowego Inspektora Sanitarnego w G., decyzją z dnia 6 marca 1997 r., chorobą zawodową w postaci choroby zawodowej skóry, wnioskodawczyni uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2008 r. Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawczyni astmę oskrzelową, wyprysk rozsiany w wywiadzie w pełnej remisji, bez zmian skórnych i z powodu astmy orzekł częściową niezdolność do pracy z ogólnego stanu zdrowia do czerwca 2010 r. Natomiast komisja lekarska ZUS w związku z wniesionym sprzeciwem stwierdziła, iż astma oskrzelowa jest dobrze kontrolowana, wyprysk uogólniony pochodzenia zawodowego w remisji, co nie daje podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy. Z ustaleń Sądu Okręgowego poczynionych na podstawie opinii biegłych lekarzy sądowych specjalistów z zakresu dermatologii i alergologii wynikało, że rozpoznany u wnioskodawczyni wyprysk rozsiany pochodzenia zawodowego jest w okresie remisji, nie występują zmiany na skórze, a niezdolności do pracy nie powoduje także astma oskrzelowa. W decyzji stwierdzającej chorobę zawodową przyjęto, że czynnikiem szkodliwym w przypadku wnioskodawczyni jest kontakt z gumą, zaś wykonane testy naskórkowe wykazały dodatni wynik na: nikiel, chrom, kobalt i słabo dodatni na alergeny gumy.