Postanowienie SN z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. III KK 196/10

Przedmiotem postępowania karnego wszczętego aktem oskarżenia jest to zdarzenie faktyczne (historyczne), czyn w znaczeniu naturalnym, który został opisany w akcie oskarżenia przez prokuratora, przy czym o tym jakie zdarzenie ma być przedmiotem osądu nie decyduje sam sposób zredagowania opisu czynu w zarzucie aktu oskarżenia - choć oczywiście winien on spełniać wymagania zawarte w przepisie art. 332 § 1 pkt 2 k.p.k. (czas, miejsce, sposób i okoliczności jego popełnienia, oraz skutki czynu) - ale cała treść skargi. Opis czynu musi być bowiem skonstruowany przez odwołanie się do znamion przedmiotowych i podmiotowych określonego przestępstwa, a ta ocena oskarżyciela może być niejednokrotnie obarczona błędem, przez co również „obraz” czynu - jako zdarzenia faktycznego, historycznego - może zostać w ten sposób zniekształcony. Nieodzowne jest wówczas przeanalizowanie uzasadnienia aktu oskarżenia, aby ustalić w jakim zachowaniu oskarżonego oskarżyciel dopatrzył się naruszenia prawa i jaki czyn faktycznie i prawnie został przez niego objęty ściganiem.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Ewa Strużyna (przewodniczący) SSN Józef Szewczyk SSN Jarosław Matras (sprawozdawca)

Protokolant Jolanta Włostowska

przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga

w sprawie Piotra P. uniewinnionego od czynu z art. 177 § 2 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 9 grudnia 2010 r., kasacji, wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 23 lutego 2010 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 6 lipca 2009 r.,

oddala kasację, a wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Piotr P. został oskarżony o to, że w dniu 25 czerwca 2006 r. w miejscowości D., gm. Ł. kierując samochodem marki Volkswagen Passat nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie zachowując należytej ostrożności co spowodowało, że zjechał z drogi na pobocze a następnie uderzył w przydrożne drzewo w wyniku czego pasażerowie tego samochodu - Michał B. doznał obrażeń ciała w postaci urazowego pęknięcia śledziony z krwawieniem do jamy otrzewnej, stłuczenia i krwiaka nerki lewej, krwiaka zaotrzewnowego, niedokrwistości pokrwotocznej, stłuczenia głowy oraz ogólnych potłuczeń, które to obrażenia spowodowały realne zagrożenia dla jego życia, zaś Karolina H. doznała obrażeń w postaci rany tłuczonej głowy okolicy ciemieniowej, rany tłuczonej brody, wstrząśnienia mózgu, rany tłuczonej ręki prawej oraz wieloodłamowego złamania talerza prawej kości biodrowej prawej przechodzącego na panewkę prawego stawu biodrowego, które to obrażenia spowodowały rozstrój jej zdrowia trwający dłużej niż siedem dni, tj. o czyn z art. 177 § 2 k.k.