Postanowienie SN z dnia 1 października 2010 r., sygn. V KK 71/10

Zgodnie z treścią (…) art. 440 k.p.k., sąd drugiej instancji ma obowiązek, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, zmienić orzeczenie na korzyść oskarżonego albo je uchylić jeżeli jego utrzymanie w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe. Stan rażącej niesprawiedliwości, uniemożliwiający utrzymanie orzeczenia w mocy zachodzi wówczas, gdy w toku procedowania doszło do takich uchybień, które rażąco naruszają poczucie sprawiedliwości. W grę wchodzi więc każda ze względnych przyczyn odwoławczych stwierdzona poza granicami zaskarżenia, pod warunkiem, że wpłynęła ona na orzeczenie, a jej natężenie jest takie, iż w rażący sposób czyni to orzeczenie niesprawiedliwym.

Sąd Okręgowy w W. w toku postępowania odwoławczego powinien dostrzec brak podpisu przewodniczącego rozprawy i doprowadzić do sytuacji uzupełnienia tego braku, zgodnie z wymogami procedury karnej. Nie czyniąc tego Sąd ten uchybił przepisom postępowania, a mianowicie art. 151 § 2 k.p.k., nie zaś przepisowi art. 440 k.p.k., bowiem nie sposób przyjąć, iż nieuzupełnienie brakującego podpisu pod protokołem rozprawy, doprowadziło do rażącej niesprawiedliwości orzeczenia.