Wyrok SN z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. I UK 206/10

Jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, to nie spełniała przesłanki renty z art. 57 ust. 1 pkt 1, czy niezdolności do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Roman Kuczyński

w sprawie z odwołania Jerzego Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 grudnia 2010 r.,

skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 12 stycznia 2010 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w K. do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w K. wyrokiem z 12 stycznia 2010 r. oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 31 marca 2009 r., którym zmieniono jego decyzję z 12 marca 2008 r. i przyznano ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 marca 2008 r. do „uprawomocnienia się wyroku", a następnie prawo do renty szkoleniowej na okres sześciu miesięcy. Ubezpieczony Jerzy Ł. (urodzony w 1964 r.) ma wykształcenie zawodowe (kierowca - mechanik). Był zatrudniony jako górnik, potem prowadził działalność gospodarczą (w zakresie transportu i handlu obwoźnego). W maju 2008 r. zatrudnił się w oczyszczalni ścieków jako konserwator urządzeń i nadal tam pracuje. W 2006 r. uzyskał prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Po kontroli orzeczniczej komisja lekarska stwierdziła, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy, ale zachodzi celowość przekwalifikowania zawodowego, co dla pozwanego stanowiło podstawę do wydania decyzji z 12 marca 2008 r. odmawiającej ubezpieczonemu renty z tytułu z tytułu częściowej niezdolności do pracy i wstrzymującej jej wypłatę od 1 marca 2008 r. W odwołaniu ubezpieczony żądał dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy. W lipcu 2008 r. pozwany wydał decyzję przyznającą ubezpieczonemu rentę szkoleniową tylko za kwiecień 2008 r., a za dalszy czas odmówił jej wobec osiągania przez ubezpieczonego przychodu z zatrudnienia. W postępowaniu odwoławczym od decyzji z 12 marca 2008 r. opiniowali biegli lekarze (neurolog, okulista, psycholog), którzy zgodnie stwierdzali, że przekwalifikowanie zawodowe ubezpieczonego jest celowe. Sąd Okręgowy opinie biegłych uznał za miarodajne. Rokowanie odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu wyklucza niezdolność do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (dalej ustawa), jednak wypłata renty szkoleniowej musi być realizowana na bieżąco, żeby spełniała swój cel, jakim jest przekwalifikowanie zawodowe i skoro organ rentowy odmówił wypłaty tej renty to ubezpieczonemu należało przyznać prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od wstrzymania jej wypłaty i prawo do renty szkoleniowej od uprawomocnienia się wyroku.