Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. I UK 134/10

Podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest wynagrodzenie faktycznie wypłacone przez pracodawcę, a w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaca pracownikowi wynagrodzenia, podstawą jest minimalne wynagrodzenie za pracę. Należy tu przepisy ubezpieczeniowe wykładać ściśle, a stanowią one wyraźnie o wynagrodzeniu wypłaconym.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Hajn

w sprawie z odwołania Grzegorza G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C. z udziałem zainteresowanej: "V." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o zasiłek chorobowy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 3 listopada 2010 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 9 grudnia 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z 16 kwietnia 2009 r. zmienił decyzję ZUS oddział w C. z 7 lutego 2008 r. i ustalił podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należnego ubezpieczonemu Grzegorzowi G. za okres od 7 czerwca 2006 r. do 30 listopada 2006 r. i świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 1 grudnia 2006 r. do 25 listopada 2007 r. w wysokości 2.177,41 zł (w wysokości 100% w związku z wypadkiem przy pracy).